Eda Türkyiğit-" Çin'in, huzurlu oluşunu çok seviyorum. "

 Değerli dinleyiciler, güzel bir Beijing gününden merhaba. Bugün Hacettepe Üniveristesi, Uluslararası İlişkiler Bölümü mezunu ve Gaziantepli konuğum, Sayın Eda Türkyiğit, bir buçuk yıldır Beijing'de. Beijing'e gelme kararını neden aldığını sorarak, sohbetimize başlıyoruz. 

 E.T.- Üniversitede özellikle bölümümle ilgili olarak, zaten yurtdışına çıkma isteğim vardı ve bu bir gereklilikti benim için, bunun farkındaydım. Son sınıfın, son dönemlerinde araştırmalara başladım, yurtdışıyla çıkmayla ilgili. Farklı tercihler oldu. Öncelikle Kanada, İngiltere, İspanya gibi ülkeler düşündüm. Farklı dil programları vardı veya staj veya iş programları vardı. Ama ondan sonra, Tayvan'da burs kazanan bir arkadaşımın da yönlendirmesiyle Çin'i araştırmaya başladım. Çinceyi araştırmaya başladım. Beijing'e okumuş olduğum, bir buçuk yıl devam etmiş olduğum, Beijing Union Üniversitesi'nin hocalarıyla irtibat kurdum. Ondan sonra, buraya gelme kararı aldım.

 CRI- Çin'e gelmeden önce Çin, sizin için nasıl bir ülkeydi. Geldikten sonra neler aynı, neler farklı oldu?

E.T.- Çin'e gelmeden önce Çin, benim için çok uzak bir ülkeydi. Açıkçası uluslar arası ilişkiler öğrencisi olmama rağmen yinede Çin, tabii biliyorsunuz Türkiye'ye çok uzak bir ülke. Pek bir şey bilmiyoruz Çin'le ilgili. Konuşuyoruz ama maalesef bilmiyoruz. Yine tabii ki bazı şeyler okuyordum derslerimde olsun, güncel hayatta olsun ama, yine de çok uzaktı. Çok şey bilmiyordum Çin'le, özellikle Çinceyle ilgili. Tabii ki sadece çok zor bir dil olduğunu biliyordum Çincenin. Geldikten sonra ise, özellikle benim için ilk ne aklına geliyor derseniz; Çinli insanın, Çinlilerin sıcakkanlılığı, çünkü Türkiye'de asla göremeyeceğiniz bir sıcaklık var Çinlilerde. İnsanlar sürekli gülümsüyorlar sokaklarda çoğu zaman. Yani, kriz veya maddi durumlarının kötü oluşu, bu hiçbir şekilde insanların morallerini etkilemiyor. Çünkü biliyorlar ki, onlar suratlarını assallarda düzelmeyecek, her şey yoluna girmeyecek. Bu yüzden, bu huyları çok hoşuma gidiyor açıkçası. Bir de Çin'in huzurlu oluşunu çok seviyorum. Çünkü Türkiye, artık maalesef çok huzursuz bir ülke oldu. Belki de bu sebeplerden dolayı, hep diyorum, Çin'in beni hep çeken bir yanı var diye. Sanırım bunlar en önemli etken oldu.

CRI- Aileniz nasıl karşıladı bu kadar uzak bir yerde, hayatınızı bir şekilde sürdürmeniz konusunu?

E.T.- Ben, Gaziantepliyim. Ailem hala Gaziantep'te yaşıyor. Ankara'ya giderken de zaten karşı çıkmamışlardı. Beş yıl Ankara'da okuduktan sonra, zaten biliyorlardı mutlaka dışarıda olacağımı. Yurtdışında veya yurtiçinde ama yani Gaziantep'te olamayacağımın farkın dalardı. Çin ve Çince diyince, babam özellikle çok destekledi. Çok doğru bir karar olduğunu düşündü ve hep söyledi, hala söylüyor. O yüzden belki başka bir dil olsaydı belki daha kolay öğrenebilirdim ama o yüzden, kesinlikle pişman değilim geldiğim için.

CRI- Peki hemen Çinceye girelim. Çince, zor bir dil dediniz. Bildiğiniz diğer dillerle farkı ne? Çincenin asıl zorluğu ne?

E.T.- Kesinlikle! Çincenin asıl zorluğu bence, yazım olarak ve okuma olarak çok zor. Çünkü bir karakteri bilseniz bile, başka karakterlerle yan yana geldiğinde bambaşka anlamlar çıkıyor. Bazen bir yazıyı gördüğünüzde okuyabiliyorsunuz ama ne anlama geldiğini bilmiyorsunuz, bu gerçekten çok zorluyor insanı. Tonlarda açıkçası çok zor ama benim şöyle bir şansım var, doğal olarak belki müzik kulağım mı var bilmiyorum, tonlu konuşmayı çok seviyorum zaten. Bu yüzden tonlarda hep başarılı olduğumu söylüyor, Çinliler. Bu yüzden, Çinceyi çok seviyorum, çok ısındım Çinceye.

CRI- Çin'deki yaşamı az buçuk anlattınız ama genel olarak neler gözlemliyorsunuz? Sizce Çinliler, nasıl yaşıyorlar?

E.T.- Beijing'de yaşıyorum tabii ben, bir buçuk yıldır. Çin'de yaklaşık beş-altı şehri görme imkanı buldum ama Beijing, çok büyük bir metropol ve Beijing'de her şeyi görüyorsunuz. Yani, durumu çok kötü olan insanları, gerçek Çin'i de görüyorsunuz. O Hutong evlerinde örneğin veya bizim yani, bu civarlarda, her tür iş merkezlerinde olsun, diğer lüks semtlerde olsun, gerçekten çok lüks yaşayan insanları da görüyorsunuz. Yani, tamamıyla karmakarışık bir metropol olmuş durumda şu an yaklaşık on sekiz milyonu geçti nüfusu. O yüzden çok fazla açıkçası, filmlerde gördüğüm Çin'i, burada bulduğumu söyleyemem. Ama, tabii daha öncede dediğim gibi Çin'i, çok fazla da bilmiyordum zaten ama şuan gördüğüm Çin'de yaşamaktan, havası dışında memnunum.

CRI- İlk geldiğinizde, ilk garipsediğiniz şey neydi? Ne kadar sürede bu garipliklere uyum sağladınız?

E.T.- İlk garipsediğim şey şu diyebilirim, ilk aklıma gelen; insanların çok fazla yolda tükürmeleri. Yolda maalesef çok fazla bunlarla karşılaşmak. Kokular! Yemeklerin kokuları. Bunlar çok rahatsız ediciydi. Hala da rahatsız oluyorum tabii ki, ama yani tabii ki ilk gün ki gibi değil. Aslında alıştım biraz.

CRI- Çin, çok büyük bir organizasyona hazırlandı, çokta başarıyla bitirdi. Ne kadarını izleyebildiniz? Sizce olimpiyatlar nasıl geçti Çin'de?

E.T.- Olimpiyatları, açıkçası çok fazla izleme imkanım olamadı. Sadece Para Olimpik Olimpiyatlarda Tekerlekli Rapniyi izleme imkanı buldum. Gerçekten çok güzeldi. Amerika ve Kanada'nın maçını izlemiştik. Onun dışında çok fazla izleme imkanım olmadı çünkü, zaten o günlerde çok kafamın karışık olduğu dönemlerdi. Ailemden, büyüklerimden iki kişiyi kaybetmiştim. Çok zor dönemdeydim zaten. Biraz da yoğundum, Çinceyle alakalı. Biraz ticari işlerle alakalı bir şeyler yapıyordum. O yüzden çok fazla izleme imkanım olmadı.

Sevgili dinleyiciler, Sayın Eda Türkyiğit'le sohbetimize önümüzdeki hafta, aynı gün devam edeceğiz.