Mehtap Alagöz Law: "Burada bireye ciddi anlamda, saygı gösteriyorlar. Güler yüzlüler. Kendini değerli hissetmene sebep oluyorlar."

  Bir programımızla daha sıcacık bir Beijing havası ve sıcacık bir konukla karşınızdayız. Bugün ki konuğum, yirmi dokuz yaşında, Bilgi Üniversitesi, Uluslararası İlişkiler mezunu, hoş bir hanım. Eşinin işi nedeniyle Arabistan'da bir yıl yaşamış ve daha sonra Çin'e gelmiş ve şu an, İngilizce öğretmenliği görevini sürdürmekte olan, Sayın Mehtap Alagöz Law. Mehtap Hanım'a programımıza hoş geldiniz diyorum.

CRI- Evet, Mehtap Hanım, Çin'e ilk geliş amacınız neydi? Ne kadar süredir buradasınız?

M.L.- Eşimin CV' sini gönderdiği ülkeler arasında Çin'de, vardı. Şansımıza Çin çıktı. 2005 yılında buraya geldik.

CRI- Beijing'e gelmeden önce ne kadar bilginiz vardı Çin hakkında?Geldikten sonra bildiklerinizle, gördükleriniz arasında farklar oldu mu?

M.L.- Eğitimimden dolayı, Çin tarihi ve kültürü hakkında biraz da olsa, bilgi sahibi olmuştum ben. Daha çok aslında politik anlamda, bir şeyler bilerek geldim. Çünkü, uluslararası ilişkiler, tarih ve politika üzerine yoğunlukta eğitim veren bir bölüm olduğu için. Evet, büyük bir hevesle geldim. Tabii, Arabistan'dan sonra Çin, benim için bir cenneti. Çünkü, özgürlüğüme kavuşacaktım. Bir de her zaman böyle bir şey vardır. Çinliler biz Türklere çok sempatik gelir. Bilgi Üniversitesi'nde de Çinli arkadaşlarım vardı benim. Onları o masumiyeti çok hoşuma gidiyordu. Geldiğim ilk aylar, biraz sıkıntı yaşadım o da, koku çok rahatsız ediciydi. Epey bir sıkıntı yaşadım. Çevre kirliliği çok rahatsız ediciydi yine. Fakat, çalışabileceğimi öğrendiğim gün. Evet, ben burada yaşayabilirim dedim. Çünkü, Arabistan'da onun sıkıntısını çektiğim için, buraya taşındıktan üç ay sonra ben, iş buldum. İngilizce öğretmeni olarak. Aslında İngilizce öğretmenliği eğitimi almamış biri olarak, büyük bir şanstı benim için. En azından para kazanacaktım. Evde oturmayacaktım. İki ayrı ilkokulda göreve başladım. Çok heyecanlıydım. Karşımda böyle, otuz tane Çinli çocuğu görünce. Ne yapacağımı bilemedim.

CRI- Halen aynı okullarda mı görev yapıyorsunuz?

M.L.- Hayır, oradan ayrıldım. Çünkü, evime çok uzaktı. Zaten, o tecrübeden sonra, kendimi çok ciddi anlamda geliştirmiş oldum, öğretmenlik alanında. Alternatifimin daha fazla olduğunu fark edince, daha iyi işler arayışına girdim ve şu anda iki ayrı İngilizce kursunda çalışıyorum ve artı, özel öğrencilerim var.

CRI- Çin'deki yaşamı, gözlemleriniz çerçevesinde anlatmanızı rica etsem, bana neler anlatırsınız?

M.L.- Bir kere her şeyden önce, çok mutluyum ben bu ülkede. Çok mutluyum. Bunu söylemek istemem ama, Türkiye'deki hayatımdan, daha iyi bir hayat yaşadığımı söyleyebilirim. Hangi anlamda diye sorarsanız? Öncelikle bir kadın olarak, çok özgür hissediyorum kendimi. Çünkü, kimse dönüp size bakmıyor, rahatsız etmiyor ve çalışma şansım var. Burada bireye ciddi anlamda, saygı gösteriyorlar. Güler yüzlüler. Kendini değerli hissetmene sebep oluyorlar. Türkiye'de, bu böyle değil. Bir taksiye bindiğiniz zaman, size merhaba demiyorlar. Ama burada, o güler yüzle, dönüp arkalarına "ni hao" demeleri, insanın çok hoşuna gidiyor. Enerjiyle başlıyorsunuz güne. Artı yaşam, Türkiye'yle karşılaştırdığınızda çok kolay gerçekten. Hangi anlamda; ekonomik anlamda. Ben, Türkiye'de taksiye binen biri değildim. Ama, burada her yere taksiyle gidip, geliyorum. Artı, buradaki kazandığım parayla, hayat standardımı yükseltebiliyorum. Ama, Türkiye'de bu böyle değil. Türkiye'de belki hiç yanından bile geçemeyeceğiniz restoranlarda, burada her hafta sonu gidebilme şansım var.

CRI- Bu da, yaşam standardına, yaşam kalitenize olumlu etkiler sağlıyor.

M.L.- Kesinlikle.Gerçekten yüksek bir yaşam standardına sahibiz burada.

CRI- Çinli insanla vakit geçiriyorsunuz, onlarla ilgili bir işiniz var. Sizce Çinliler, eğitim aldıkları konuya nasıl yaklaşıyorlar ve eğitime bakış açıları nasıl?

M.L.- Eğitim her şey Çinliler için. Ben, bu anlamda çok kıskanıyorum aslında Çinlileri. Çünkü, bizler böyle değiliz maalesef. Biz, aman üniversiteye kapak atalım da sonrasında ne olursa, olsun diyoruz. Bu insanlar, böyle değiller. Benim, beş yaşında da öğrencim var. Otuz yaşında da öğrencim var. Beş yaşındaki çocuğun hayatına baktığım zaman, imrenmemek elde değil. Bu öğrencim, haftanın bir günü, tenis oynuyor. Bir günü, piyano çalıyor. Bir günü, İngilizce öğreniyor ve sürekli aileler öğretme çabasındalar çocuklarına. Boş vakit geçirmesin çocuklarımız. Bir anlamda aslında, çocukluklarını ellerinden alıyorlar. Ama, diğer yandan da, çok iyi nesiller yetişiyor.

CRI- Çok donanımlı, geleceğe hazır nesiller değil mi?

M.L.- Kesinlikle, kesinlikle. Ben öğrencilerime konuşma derslerinde; konumuz, hafta sonu ne yaptın?Böyle bir örnek verirsem size, bana söyledikleri tek şey, " sabah altıda kalktım, kitap okudum. Dişlerimi fırçaladım. Piyano dersine gittim. Ardından, sanat dersine gittim. Ardından İngilizce dersine gittim. Eve geldim, anneme mutfakta yardım ettim, tekrar kitap okudum ve uyudum. Özellikle anneler, inanılmaz. Anne, her şeyiyle ilgileniyor çocuğun. Bir gün bir velime sordum. Yazık değil mi bu çocuğa? Bu kadar üstüne düşüyorsun. Biraz rahat bıraksan, en azından çocuk, oyuncakla oynamayı bilsin. Böyle bir durum yok Çinli çocuklarda. Bana " Hayat çok kısa, kaybedecek zaman yok! Öğrenmesi gerekir. Biz Çinliler, eğer en büyük olmak istiyorsak, çocuklarımıza iyi eğitim vermek zorundayız." İnanılmaz bir cevap bence. Keşke bizler de böyle olabilsek.

Sevgili dinleyiciler, Sayın Mehtap Alagöz Law'la sohbetimizin ikinci bölümünü önümüzdeki hafta, aynı gün dinleyebilirsiniz.