Asya'dan Asya'ya mektup (16-05-2008)

nasıl olduysa birden adımı unuttum

adını unuttuğum o sıcak şehirde

yıldız alacası yüzen bir zakkum

yanımda o hayal kız ikide birde

yolumu gözlerine bakıp bulduğum

sahi ben ne hırçın bir çocuktum

ele avuca sığmaz aklı fikri şiirde

mısra mısra başımı belaya soktum

İzmir cezaevi dokuzyüz kırk bir'de

kaşla göz arası liseden kovuldum

inanmakta geç sevmekte çabuktum

bazen yaşadıklarım aklıma gelir de

kaç kere umutsuzluğun yolunu tuttum

istenmeyen adam hemen her devirde

hemen her devirde ateşten bir buluttum

binlerce umuttan belki bir umuttum

Attila İlhan"

Canım Kızım,

Acının sevinçleri bastırdığı günlerden merhaba,

Birçok insan, birçok aile için geçen Pazartesi günü, yani 12 Mayıs günü öğle saatlerinde çok şey değişti. Her zamanki gibi başladığı sanılan yeni bir hafta birden canları, umutları alıp gitti. Geride yaralılar, gözü yaşlılar, daha kötüsü enkaz altında yaşama sarılmak isteyenler bıraktı.

Arkadaşlarla güneşili bir Beijing öğle sonrasında kahve içiyorduk, beynimin uğuldamasini tansiyona bağlamıştımki, arka arkaya çalan telefonlar Beijing'de ciddi bir sarsıntı olduğunu ve özellikle yüksek binalarda bulunanların korku içinde sokaklara döküldüğünü bildiriyordu. Aynı panik durumu Shanghai'da da yaşanmış, ülkenin en yüksek binasoı Jinmao Kulesi dahil çok sayıda gökdelen boşaltılmıştı.

Ama asıl felaket haberi Sichuan eyaletinden geldi Merkez üssü eyaletin Wanchuan ilçesi olan Richter ölçeğiyle 7.8 büyüklüğünde bir deprem meydana geldiği haberi kısa sürede tüm dünyada duyuldu.

Bu rakam daha sonra 7.9 olarak değiştirildi. Çin, bu boyutta bir depremi en son 1976 yılında yaşadı. Tangshan depreminde 242 bin kişi hayatını kaybetmişti.

Son depremde de kayıp sayısı her geçen dakika artıyor. Yetkililer ölü sayısının 50 bini geçmesinden endişe ettiklerini belirtti.

Yaraların sarılması uzun sure alacak ama, en azından toplumda bir anda oluşan dayanışma duygusunun küçük de olsa bir teselli olacağını düşünüyorum.

Sana yardım konusunda Türkiye ile ilgili bir haber aktarmak istiyorum:

"Türk Kızılayı, Çin'in Sichuan eyaletinde meydana gelen 7.8 şiddetindeki depremin ardından, Çin'e, 2 kişiden oluşan öncü afet müdahale ve lojistik ekibi gönderdi.

Türk Kızılayı Genel Müdürlüğünün yazılı açıklamasında, ilk etapta 500 bin ABD Doları bütçe ile bölgeye ulaşan ekibin yapacağı çalışmalar ve Çin Kızılhaçı'nın bildireceği ihtiyaçlar doğrultusunda geniş bir lojistik ekibin kurulması ve bütçenin artırılmasının gündeme geleceği belirtildi.

Çin'de meydana gelen deprem haberinin alınmasının ardından harekete geçen Türk Kızılayının, Çin Kızılhaçı ile iletişime geçerek yardım teklifinde bulunduğu ifade edilen açıklamada, Endonezya'nın Açe bölgesinde görev yapmakta olan Türk Kızılayı ekibinden afet müdahale ve lojistik uzmanı 2 kişinin öncü ekip olarak Çin'e kaydırıldığı bildirildi.

Açıklamada, ''Türk Kızılayı, Çin Kızılhaçından belirli bir bölgenin tüm ihtiyaçlarının karşılanması kaydıyla Türk ekibine verilmesini isteyecek. Türk Kızılayı insani yardım planını, Türkiye'den Çin'e insani yardım malzemesi nakletmek yerine deprem bölgesinde kurulacak olan lojistik merkez vasıtasıyla Çin'in diğer bölgelerinden temin edilen yardım malzemelerinin afet bölgesine ulaştırılması esası üzerine kurdu'' bilgisine yer verildi.

Açıklamada ayrıca, Dışişleri Bakanlığı ve Türkiye'nin Pekin Büyükelçiliğinin diplomatik destek verdiği insani yardım operasyonuna maddi katkıda bulunmak isteyen vatandaşların tüm bankalardaki 2868 numaralı Kızılay yardım hesaplarını kullanabilecekleri ve tüm GSM operatörlerinden 2868 SMS hattına da Çin yazarak bağışta bulunabilecekleri belirtildi"

Haftaya devam etmek üzere seni özlem ve sevgiyle kucaklıyorum.

Öptüm

Baban Cemil Kaptan

16 Mayıs 2008

"Özeleştiri

gül derlemeyi bilmezdi bizim çocukluğumuz

türkülerde dinlediği kadarıyla tanıdı pembeyi

adam gibi sevmeyi

sevdiği için ölmeyi duyduysa

bir kaç masaldan

hepsi o...

bastığımız kaldırım taşı

dipsiz bir karanlıktı

slogan gibi çıkardı postallarımızın gıcırtısı

sevdalanmak ayıptı

vakit yoktu anasını satayım

öyle bellemiştik

yüreğimizden inanmasakta

bütün kızlar bizim bacımızdı

hesap soracak vurguncudan

tefeciden

intikam alacaktık işbirlikçiden

kim ne derse desin değişecekti bu düzen

bu uğurda girmediysen kavgaya

adam sayılmazdın

ne mahallende ne okulda

aç kalmak en kalitesizini içmek cigaranın

racondandı

arta kalan yaşamın

burjuva özentisi

yumruklaşmış ellerimizde

tırnaklarımız avcumuzu parçalarken

'güneşi zap edeceğiz,

güneşin zaptı yakın' derken,

kollarımız ne kadar gergin

yüreğimiz ne kadar büyüktü

sonra biz büyüdük

büyüdükçe yüreğimizi küçülttük

'yaşamın farkına varın'dediler

bizim yerimize düşüneneler

öyle uygun gördüler

acemi olduğumuzdan

bu kirli dünyada

kimimiz yitip gittik

çarpık sevdalarda

para kazanmanın erdeminden söz eder olduk

kaybettiğimize inandığımız günleri yakalamak için olsa gerek

emekle terleyeceğini düşlediğimiz ellerimize

tutuşturulan

yeşil yada kırmızı kağıtlarla yetindik

ve anladık ki sevgilim

biz birbirimizi hiç sevmemişiz

ortasını çoktan geçtik şimdi ömrün

bir parça şiir bir parça türkü

nasırlaşmış yüreklerimizi açabilecekmi

belki yanlıştı

belki göremiyoduk olmazı

ama doğru olan bir şey vardı

sonuna kadar insandı yüreğimiz

zulme direnecek kadar delikanlı

bastığımız yeri titretecek kadar kararlı

ve kendimiz dışında herkese insaflı

hangimiz özlemiyoz şimdi o yoksul kaldırımları

olmadı

olmadı biliyorum da

bu intikam bizi çoktan aşmadı mı

işte yeniden başladık

üstelik savaştıklarımızı tanıdık

şimdi ayrı gibi dursakta

ayrı ayrı yollarda

biliyorum dostlar

gönlümüz hala aynı kulvarda

Tayfun Talipoğlu"