Tibet mobilyaları

    Tibet tarzı mobilyalar, Çin milletinin tarih ve kültürünün önemli bir parçası, aynı zamanda Çin milletinin antik mobilya dağarcığında parlak bir inci olarak kabul ediliyor. Eski kayıtlara göre, 1300 yıl önce Tibet'te büyük etkiye sahip olan Tufan İmparatorluğu'ndaki marangozlar, bölgedeki tapınakların kuruluşunda çalıştırılmış; Tibet tarzı klasik mobilyaların gelişme tarihi de aynı dönemde başlamış.

    Bin yıldan fazla bir süredir çalışan Tibet halkı, kendi milliyetine özgü resim sanatı, sıradışı oyma yeteneği ve dekorasyon yöntemlerini mobilya yapımına uygulayarak özgün süslemeli bir mobilya kültürü yarattı. Son yıllarda insanların Tibet külütrüne yönelik ilgilerinin artmasıyla Tibet tarzı mobilyalar piyasada rağbet görülmeye başladı. Tibet mobilyalarının çeşidi az ve basit olmasına rağmen, gizemli parlak motifler ve sade görünüşü, modayı takip edenlerin gözdesi haline geldi. Günlük kullanım eşyası olmakla kalmayıp aynı zamanda bir kültür nesnesi de olan Tibet mobilyaları, ilk defa 1990 yılında uluslararası piyasada görülmüştü. Bunların büyük bir kısmı tapınak gibi dini mekanlardan toplanmıştı.

    Tibet mobilyalarının 3 özelliği var: Sade, sağlam ve kullanışlı olmaları.

    Tibet mobilyaları çeşit olarak fazla sayıda değil. Tibetliler genellikle yere oturur; bu nedenle geleneksel anlamda sandalye ve   koltuk bulunmaz. Bir Tibet evinde genellikle sandık, dolap ve masa dahil olmak üzere 3 çeşit mobilya bulunur. Tibet mobilyalarının şekillerine önem verilmez, ya karel ya da dikdörtgen şeklinde olur. "Ayaksız" sandık, çekmecesi olmayan masa olur. İkisi de dolap olarak kullanılır. Başka tarzlardaki mobilyalara göre, Tibet mobilyaları basit ve sevimlidir.

    Tibet mobilyalarının yapımında genellikle sedir ağacı veya normal çam kerestesi, oyma işlemeler uygulanacak mobilya için ise yaylalarda yetişen sert kereste kullanılır. Bunun için Tibet mobilyaları modern mobilyalardan ağır ve ömürü de daha uzun olur. Çok sayıda Tibet evlerinde bulunan sandık ve dolapların 100 yıllık geçmişi vardır.

    Tibet mobilyaları çok kullanışlıdır. Her mobilyanın birçok bölümü vardır, her mobilya da çok büyüktür, mobilyanın içine büyük veya küçük her çeşit eşya konabilir. Örneğin bir Tibet dolabı genellikle bir metreden yüksektir, ortadan açılan iki kapısı vardır ve iki katlıdır. Yukarı kata çeşit çeşit kâseler, aşağıdaki kata ise elbise ve yorgan gibi eşyalar konur. Genel olarak iki dolap yan yana yerleştirilir. Ama bugünlerde ortada bir küçük ve iki yanında birer büyük dolap, bir grup oluşturur; ortadaki küçük dolabın üzerinde televizyon konur.

    Tibet mobilyaları sağlam olmakla birlikte sevimliliğini de kaybetmemiştir. Bu sevimlilik, mobilyaların dekorasyon ve renklerinde de kendini gösteriyor.

    Tibet mobilyalarının üzerinde metal, renkli resimler, tofus, mercan ve opal gibi mücevherler ve oymalar bulunuyor... En çok Tibet özelliğini taşıyan dekorasyon tarzı ise, hayvan derisinin yerleştirilmesi. Eskiden bir dolabın üçte biri veya beşte biri üzerine leopar derisi gibi deriler oturtulurdu. Tibet mobilyalarının hepsi renkli resimlerle kaplı olur. Motifler arasında ejderha, çeşitli hayvanlar, bitkiler, gök gürültüsü, bulut ve geometrik motifler bulunur.

    Resim çizme tekniği açısından Tibet mobilyalarının taban renkleri genellikle kırmızı, sarı ve kahverengi olur, yüzeydeki motiflerde altın rengi parlaklığında olma koşuluyla çeşitli renkler kullanılır. Desenleri dini özellikler taşır.

    Dolap, en çok kullanılan Tibet mobilyası çeşididir. Tibet dolabı, esas olarak yemek yemek, yazı yazmak, gıda ve dini eşyalar koymak için kullanılır. Bazı evlerde dolap üzerine, Buda heykellerinin konduğu küçücük bir ikinci dolap yerleştirilir. Dolabın alt kısmında değerli eşya saklanan 3 dar çekmece bulunur. Dolap üzerine çiçek, ot, hayvan ve efsanelerdeki figürler oyulur, Tibet halkının doğal yaşama yönelik sevgisi yansıtılır.

    Tibet masası, Tibet mobilyalarından en eskisidir. Eskiden sadece tapınaklarda ve zengin ailelerin evlerinde bulunurdu. Bu masalar yemek yemek ve çay içmek için, bazen de dini törenlerde kullanılır. Üzerinde ejderha ve diğer garip hayvanlar, yaprak ve bambular gibi motifler kullanılır.

    Tibet sandığı 17. ve 18. yüzyıllarda ortaya çıktı. Bu sandıklar, dış seyahatte gıda ve giysilerin taşınması veya Buda heykellerine tapmaya giderken eşyaların saklanması için kullanılır. Tibet sandığındaki resim Batı tarzındaki yağlı boyaya benzer. Resimler direkt sandık üzerindedir; veya sandık üzerine önce bir kat keten döşenir, sonra keten üzerine resim yapılır; veya keten üzerine bir kat cam macunu sürülür, daha sonra resim çizilir.

    Çağın gelişmesiyle Tibet mobilyalarında da değişiklikler oldu. Örneğin Qinghai-Tibet demiryolunun döşenmesi gibi çağdaş olay da artık mobilyalara işleniyor. Eskiden hiç çivi kullanılmazken, şimdi elektrik planya makinesi bile kullanılıyor.