Tuğla oymacılığı

    Bugünkü programımızda, sizlere Çin'in halk arasındaki geleneksel sanatlarından biri olan "tuğla oymacılığı"nı tanıtacağız.

    Tuğla oymacılığı, yapı üzerinde kullanılan bir süsleme sanatıdır. Tianjin bölgesindeki tuğla oymacılığı, zengin çeşitliliği, titiz ayrıntıları ve olağanüstü oyma tekniğiyle ün kazanarak, Çin'in halk arasındaki yapı sanatında önemli bir yer edinmiştir.

    Tianjin'in tuğla oyma sanatı, mimarideki süsleme sanatının yaygınlaştığı dönemde ortaya çıkmıştır. Çin'in Ming ve Qing hanedanlarında, zengin işadamları ve üst düzey yöneticiler, Tianjin kentinin Jinmen bölgesinde yaşıyordu. Bu kişiler, zenginliklerini göstermek için, lüks evler yaptırırdı. Evlerinin görkem ve zerafetini sergilemek amacıyla, avlu duvarlarını tuğla oymacılığıyla süsletirlerdi. Bu da, tuğla oymacılarının çoğalması ve bu tekniğin gelişmesine yol açtı.

    Qing hanedanının Qianlong ve Jiaqing imparatorları dönemlerinde, tuğla oymacılığını duvarcılar yapıyordu. Ning Siye ve Ma Shihai, dönemin en tanınmış duvarcı ustalarıydı. Tianjin kentinin Hedong bölgesinde yaşayan Ning Siye çiçek, kuş ve diğer hayvanları konu alan figürler işlemiş ve özellikle de maymun figürü konusunda ustalaşmıştı. Ning Siye'nin maymunları betimleyen tuğla oyma eserleri o dönemde büyük ilgi görmüştür. Ma Shihai'ın tuğla oymaları ise, basit ve kalın çizgileriyle, Çin'in kuzey sanatının samimi üslubunu yansıtır.

    Qing hanedanındaki Daoguang İmparatorluğu döneminde, Tianjin'in tuğla oymacılığı, artık bağımsız bir profesyonel meslek haline gelmiştir. Bu dönemden sonra, tuğla oymacılığı kuşaktan kuşağa aktarılarak, bugüne kadar varlığını sürdürmüş ve teknik konusunda da büyük gelişme kaydedilmiştir.

    Tuğla oymacılığı, esas olarak dört aşamadan oluşur. İlk aşama tuğlayı seçmek, ikinci aşama tuğlanın dört kenarını sade desenlerle süslemek, üçüncü aşama tuğla üzerine bıçakla figür çizmek, son aşama ise oymaktır. Teknik bakımdan olgunlaşmış olan ustalar, genellikle üçüncü aşamayı atlayarak, doğrudan dördüncü aşamaya geçer. Örneğin Ma Shunqing ve Liu Fengming, figürü zihinlerinde tasarlayarak doğrudan tuğla üzerine oyuyorlardı. Ancak, yazı veya desen oymalarının daha doğru ve düzgün bir şekilde oyulabilmesi için, bunların önceden fırçayla tuğla üzerine çizilmesi gerekiyordu.