Xiaoxin ailesinin maaş hikayesi

    Çin'de maaş alanlar, her ay üzerinde maaşlarının yazıldığı ince ve uzun bir kağıt alır. Çin Halk Cumhuriyeti'nin kurulduğu 1949 yılından bu yana üzerinde maaş yazılan bu ince ve uzun kağıt, Çin toplumunun bir göstergesi olurken, üzerindeki sayılar da halkın yaşamındaki değişiklikleri kaydeder.

    98 yaşındaki Du dede, Çin'in doğusundaki Shandong eyaletinin Qingdao kentinde yaşıyor. Emekli olmadan önce bir boya fabrikasında işçi olarak çalışan Du dede, maaşındaki değişikliklerden bahsederken, "1975 yılında emekli olduğumda maaşım düşüktü, 70-80 yuan civarındaydı" diye konuştu.

    1960'lı ve 1970'li yıllarda Çin toplumunda maddi sıkıntı yaşanıyordu ve Çinlilerin ortalama maaşı yalnızca 38 yuandı. Maaş, yalnızca ailenin beslenme ve giyinme ihtiyacını karşılayabiliyordu.

    1978 yılında, yani Du dedenin emekliye ayrılmasından iki yıl sonra Çin'de reform ve dışa açılma politikası uygulanmaya başlandı. Toplumda büyük değişiklikler meydana gelirken, Çinlilerin maaşları da yükseldi. Emekli olan Du dede de reformun meyvelerinden yararlandı. Du dede şunları söyledi:

    "Emekliye ayrıldıktan sonra emekli maaşıma bi kaç kez zam yapıldı. Geçen yıl emekli maaşım 1700 yuana çıktı. 1999 yılında huzurevine yerleştim ve rahat bir yaşama başladım. Yemek parası 380 yuan, görevliler yaşlılara çok iyi bakıyorlar."

    Çin Halk Cumhuriyeti'nin kurulduğu 1949 yılından bu yana, Çin'de maaşlarla ilgili dört kez büyük reform yapıldı. Du dedenin emekli maaşı şimdi 1750 yuan, yani emekliye ilk ayrıldığındakinin 20 katından fazla.

    Hayatından memnun olan Du dede, şimdi günlerini Shanghai'da çalışan kız torunu Xiaoxin'i düşünerek geçiriyor.

    Xiaoxin, 2003 yılında üniversiteden mezun olduktan sonra Shanghai'daki bir kamu işletmesinde çalışmaya başladı. İşe ilk başladığında Xiaoxin'in aylık maaşı 3 bin yuandı ve kiralık evde kalıyordu. Xiaoxin, 2007 yılında Shanghai'da 60 metrekare genişliğinde bir ev satın aldı. Xiaoxin'in ev satın alma fikri 2006 yılında doğdu, çünkü maaşının konut fonu bölümündeki para miktarı ona güven verdi. Xiaoxin, şöyle konuştu:

    "Konut fonu son iki yılda büyük ölçüde arttı. Şimdi konut fonundan her ay 1000 yuan alabiliyorum. Bu para taksit yükünü hafifletmede çok büyük yardımcı oluyor."

    Xiaoxin'in babası, yani Du dedenin oğlu, Çin ve yabancı ortak sermayeli bir işletmenin orta düzey bir yetkilisi. Orta yaşlı Bay Du da maaşından memnun. Du, şunları söyledi:

    "1990 yılında bu işletmede çalışmaya başladım, o zaman maaşım 400 yuandı. Reform ve dışa açılma uygulamaları sayesinde işletmenin verimi yükseldi, şimdiki maaşım 4 bin yuan."

    Sürekli artan maaş, tüketim yapısını da değiştirdi. Eskiden Çinlilerin maaşları, yalnızca beslenme ve giyinmeyi karşılayabiliyordu, günümüzde ise beyaz eşya, konut, eğitim, turizm ve eğlenceye yöneldi. Xiaoxin'in babası yaşamındaki değişikleri şu sözlerle anlattı:

    "1980 yılında 9 inç büyüklükteki bir siyah-beyaz televizyon aldım. Daha sonra 17 inç büyüklükte bir renkli televizyonla değiştirdim. Şimdi kullandığım televizyon 29 inç büyüklüğünde. Maaşımın bir kısmını spora ve turizme ayırıyorum."

    Xiaoxin, Shanghai'da biriktirdiği parayla öğrenimini devam ettirmek için yurt dışına gitmeyi planlarken, Xiaoxin'in babası da evdeki televizyonu yenilemeyi düşünüyor; Xiaoxin'in dedesi ise, emekli maaşıyla huzurevinde mutlu bir yaşlılık geçiriyor ve 10 yıl daha yaşamak istiyor.