Pan Du ve kurduğu çocuk yurdu

    Çin'in kuzeydoğusundaki Dalian kentine bağlı Lushunkou bölgesindeki Shuangtaigou köyünde "Sevgi, deniz sahilindeki çocuk yurdunda" adlı bir çocuk yurdu var. Bu çocuk yurdu, Pan Du adlı bir bayan tarafından mahkumların çocukları için kuruldu. Bugünkü programımızda Pan Du ve onun kurduğu bu büyük aileyi tanıyalım.

    Shuangtaigou köyünün girişinde yer alan iki katlı bir binada Çin Uluslararası Radyosu muhabiri "Sevgi, deniz sahilindeki çocuk yurdunda" adlı çocuk yurdunun kurucusu Pan Du'yu gördü. Dört yıl önce, 38 yaşındaki Pan Du, bir raslantı sonucu Hong Konglu gönüllülerin suç işleyen çocuklara yardım etmesiyle ilgili bir belgesel film izledi. Pan Du, yanı başında filmdeki gibi yardıma muhtaç olan çocukların olup olmadığını öğrenmek istedi ve bunun için Liaoning eyaletinde bulunan birkaç hapisaneyi ziyaret etti. Pan Du, bir hapisane yetkilisinin kendisine anlattığı bir hikayeden çok etkilendi ve şunları söyledi:

    "O bana şöyle bir şey anlattı. Bir çift şantiyeden inşaat malzemesi çaldı. Çiftin hapishane girişinin ikinci gününde hapishanenin öünde biri kız, biri erkek iki çocuk gördüler. Hapishaneye bağlı eğitim bölümünde çalışanlar sırasıyla bu iki çocuğun bakımını üstlendi."

    Pan Du, mahkumların çocuklarının da sıradan çocuklar gibi mutlu bir çocukluğa sahip olması gerektiğini ve onların sıcak bir yuvaya ihtiyaç duyduğunu düşündü ve mahkumların çocuklarının bakımını üstlenen bir çocuk yurdunun kurulmasına karar verdi.

    2003 yılının son baharında Pan Du, işinden istifa ederek, iki dostuyla birlikte, 50 bin yuanla Dalian kentinin Lushunkou bölgesindeki Shuangtaigou köyünde iki katlı bir binayı kiraladı ve çocuk yurdu kurdu. Onlar Dalian kentinin yakınlarındaki birkaç hapisaneye gidip, oradaki mahkumlarla çocuklara vekaleten bakma sözleşmesi imzaladılar ve çocukları yurda getirdiler. Çocuk yurduna gelen bu çocuklar daha sonra yakınlardaki okullara gönderildi ve onların her türlü masrafı ise çocuk yurdu tarafından üstlendi.

    Yurttaki bu çocuklar, yakınlarının sevgisinden yoksun kalmalarından dolayı bazı karakter bozuklukları taşıyor. Çocuk yurdunda çalışan Yang Mei, başlangıçta çocuklarla çok zor anlaştığını söyledi ve şunları belirtti:

    "Çocuklar yeni geldiklerinde çok sinirli oluyorlardı ve sana kuşkuyla yaklaşıyorlardı. Birinin eşyasına dokunduğunda hemen bozuluyordu ve "Dokunma, o benimdir" diyordu."

    Çocukların yaralanmış kalplerinin karşısında yurtta çalışanlar çaba göstererek, onların kalplerindeki acıları gidermeye çalışıyor. Onlar küçük yaşlardaki çocukların yüzlerini, ayaklarını yıkıyor, onlarla beraber yatıyor, onlara hikayeler anlatıyor. Kimi çocuk hastalandığında onlar gece boyunca çocuğun yanı başında duruyor. Yurtta kalan çocuklara tüm sevgilerini verirken, kocalarına, kendi çocuklarına ise zaman ayıramıyor.

    Günümüzde çocuk yurdunda kalan çocuklar, kendilerine bakan "anneler"in sevgisiyle sağlıklı ve mutlu bir şekilde büyüyor.

    Çocukların sağlıklı büyümesi onlara bakan "anneler"i çok mutlu etti, ancak onları daha çok sevindiren de yurttaki bu çocukların günümüzde toplumdan daha büyük ilgi ve sevgi görmesi oldu. Çeşitli düzeylerdeki hükümetler, yardım kuruluşları ve şahsiyetler tarafından bağışlanan para ve malzemeler devamlı olarak bu büyük aileye getiriliyor. Pan Du, şunları belirtti:

    "Başlarımızı kaldıralım ve dış dünyaya bakalım, ilgiye muhtaç olan insanlara ilgi ve sevgi verelim. Bence sevgi, nefretten daha mantıklı, vermek almaktan daha mutluluk verici. Sevgi verene sevgi döner."