Tek başına mücadele eden sporcular

     6 Eylül günü Çin Devlet Stadyumu'ndaki törenle başlayan Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları'na, dünyanın 147 ülke ve bölgesinden gelen 4000'den fazla engelli sporcu katıldı. Açılış töreninde 90 binden fazla seyirci, kendi kendine mücadele eden sporcuları alkışladı, üyesi az olan kafileler ise daha çok alkış topladı.

     Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları'nda bazı engelli sporcular tek başına yurdunu temsil ediyordu. Bugün sizleri, milletinin ümidini taşıyarak Beijing'de tek başına yarışmalara katılan engelli sporcularla tanıştıracağız.

      40 yaşındaki Ernest Justine Nyabalale, Tanzanya kafilesinin tek üyesi olarak, erkekler gülle yarışmasına katıldı. Nyabalale'nin gözünde, Engelliler Olimpiyat Oyunları kaderini değiştiren ve rüyasının gerçekleşmesini sağlayan bir sahne. Nyabalale şöyle konuştu.

     "Ülkemi temsil ederek Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları'na katılacağımı öğrenince, çok sevindim. Bu defaki yarışmalar için çok şeylere katlandım, zor koşullarda antrenman aldım. Şimdi karşılığı geldi, her şey güzel olacak. Engelliler Olimpiyat oyunları yaşamımı değiştiriyor, yüreğimdeki rüya da gerçekleşiyor."

     Engelliler Olimpyat Oyunları'na katılabildiği için çok sevinenler arasında Afrika'dan gelen diğer bir engelli sporcu bulunuyor. "Şarkıcı sporcu" lakabıyla tanınan Billy Ssengendo, Uganda kafilesinin tek sporcusu.       "Sporu seviyorum, çok mutluyum! Olimpiyat yarışma sahasına geldim. O yıl TV ekranında gördüğüm, Manchester İngiliz Federal Spor Oyunları'na katılan halter sporcuları şimdi de 2008 Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları'na katılıyor. Onlarla aynı sahada yarıştığım için çok sevindim."

     Ekonomik koşullarının sınırlı olması nedeniyle, Uganda spor teşkilatı Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları'na katılan kafileye herhangi bir finansman desteği sağlayamadı. Uganda kafilesinin tüm masrafları Uluslararası Paralimpik Komitesi tarafından karşılandı. Ülkesinin kendisine finansman desteği sağlayamamasına rağmen, Beijing Engelliler Olimpiyatları'na katılan tek Ugandalı sporcu olan Billy, yurduna onur getirmeye çalışacağını dile getirdi.  

     "Bir madalya kazanmak istiyorum, bu benim rüyam. Buraya para veya başka birşey için gelmedim. Yarışmalara odaklanacağım, yurduma bir madalya kazandırmaya çalışacağım."

     Dünyadaki çoğu insan için, spor etkinliklerine katılmak ve Olimpiyat düşü beslemek belki normal bir şey, büyük çabalar harcarsa, mutlaka bir gün rüyasını gerçekleşebilir. Ancak savaş alevinin yaktığı veya doğal afetlerin vurduğu bölgelerde, sporcuların sakin ve standart bir antreman yeri bulması bile zor oluyor, engelli sporcular için uygun antrenman sahası ve aletler bulmak ise daha da zor. Bu nedenle bu bölgelerden gelen sporcular, yurtları adına, Engelliler Olimpiyatları'na katıldıkları için büyük gurur duyuyor.

     Afganistan'ın gönderdiği tek sporcu olan Muhammed Fahim Ahmedi de aynı şekilde ülkesiyle gurur duyuyor.   

      "Afganlı engelliler adına Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları'na katılmaktan gururluyum, Paralimpik Köyü'nde Afganistan bayrağını göndere çektim. Yurduma, Beijing'de iyi puan alarak dönmek istiyorum."

      Tek başına bir yarışa katılmak, bu sporcular ve antrenörlerinin altın madalya kazanma iradesini engelleyemedi. Nijerlı sporcu Zakari Amadou, yurdunu temsil eden tek sporcu olarak Beijing'e geldi. Amadou, eğer halter yarışmasında bir madalya alabilirse, tüm Nijer halkının da bu gururu paylaşabileceğini belirtti.

     Amadou'nun antrenörü Ramatou Yamboto da, Amadou'nun bir madalya kazanabilmesi dileğinde bulundu.

     Nijer kafilesinin oluşumunda çeşitli nedenlerle sorunlar yaşandı. Buna rağmen Engelliler Olimpiyat Oyunları sahasına tekrar çıkmak için tüm Nijer büyük çaba harcadı. Antrenör Yamboto, şöyle konuştu. Ses fonu 6

     "Geçtiğimiz birkaç yılda Beijing Engelliler Olimpiyatları için hazırlık yaptık. Amadou güzel performans gösterdi. Bunun için onu seçtik. Ancak bu diğer kişilerin seçkin olmadığı anlamına gelmiyor."

     Yamboto'nun dediği gibi, Amadou ve Fahim gibi sporcuların tek başına, milletinin saygınlığı ve yurdunun itibarı için mücadele ettiğini gördük. Aslında tek başına mücadele etmediklerini söyleyebiliriz, çünkü arkalarında, onbin kilometre ötede onları destekleyen vatandaşları var. Bu ülkeler kendi bayrağını Beijing Engelliler Olimpiyat Oyunları sahasında dalgalandırdı. Bu da bir tür zafer, değil mi?