Yao Qizhong, Beijing'de bir sokak pazarında zencefil satıyor. 1970'li yıllarda bir köyde dünyaya gelen ve ailesi fakir olduğu için ilkokulu bile bitiremeyen Yao Qizhong, son günlerde edebiyat dünyasının ilgi odağı haline geldi...

    40 yaşındaki Yao Qizhong, 2002 yılından beri Beijing'de pazarcılık yapıyor. Ailesi ve çocukluğu hakkında 200 bin karakterlik günlük yazan Yao, bir anda dikkatleri üzerine çekti. Son üç yıl boyunca yazdığı hikayelere ''Aşk ve Daha Fazlası İçin'' adını verdi.

    Yao Qizhong neden yazmaya başladığını şöyle açıklıyor:

    ''Yazma konusunda iyi olmadığımı biliyorum, ama benim ve ailemin, kırsal kesimden Beijing'e nasıl geldiğini, burada neler yaşadığımızı anlatmak istiyorum. Yoksul bir çiftçiyken, şimdi bir şehir sakiniyim. Hayatıma geri dönüp baktığımda, hem şükran duyuyorum hem de yaşamımdaki hazineyi hissediyorum.''

    Zencefil satıcısı Yao Qizhong her sabah 4.30'da güne başlıyor. İkinci el bisikletiyle yola koyulan Yao, 40 dakikalık yoldan sonra pazara ulaşıyor ve ürünlerini tezgaha yerleştiriyor.

    Sabahın erken saatlerinde pazarda çok az müşteri olduğu için ortalık bir hayli sakin. Yao, çantasından bir tomar kağıt ve oğlundan ödünç aldığı bir Xinhua sözlüğü çıkararak çalışmaya başlıyor. 7.30'dan sonra müşteriler yavaş yavaş pazara geliyor ve ortalık hareketleniyor. Bu saatten sonra bütün satıcılar meşgul oluyor. Her satıcı daha fazla müşteri çekmek için bağırırken, Yao Qizhong yazmayı sürdürüyor. Tezgaha bir müşteri geldiğinde, Yao yazmaya ara veriyor ve müşterisiyle ilgileniyor. Yao, müşterilerine hizmet ederken, bilmediği bazı kelimeler hakkında onlardan yardım almayı da ihmal etmiyor...

    ''İlk zamanlar yazdığı cümleler bozuktu ve çok sayıda kelime yanlış anlamda kullanılmıştı. Fakat onun yazdıkları, gerçek hayatın ta kendisiydi ve onun yaşamı algılama ve anlatma yeteneği, beni çok etkiledi.''

    Bu sözler Yao'nun pazarcılık yaptığı semtte yaşayan 78 yaşındaki kadın Yang Fengqing'e ait. Yang, Yao Qizhong'un çalışmasını ilk okuyan kişi. ''Halkın yazarı''nın ilk okuru diyebiliriz. Yang Fengqing, her sabah erken saatlerde taze meyve ve sebze almak için pazara gidiyor. 2009 yılında bir sabah, Yao Qizhong'un tezgahının üzerinde kağıt tomarlarının içine gömülmüş şekilde çalışmakta olduğunu farkediyor. İlk önce Yao'nun ailesine mektup yazdığını düşünen yaşlı kadın, bir müddet sonra onun her gün yazdığını anlıyor ve bunun nedenini merak ediyor.

    Memleketimle gurur duyuyorum

    Sadece dört yıl ilkokul eğitimi almış yazarımız Yao Qizhong, kendi hikayesini anlattığı kitabına şu cümlelerle başlıyor:

    ''Anhui eyaletine bağlı Fuyang ilçesinde doğdum. Bu eyalet, bazı büyük Çinli liderlerin memleketidir. Memleketimle gurur duyuyorum. Fakat memleketim aynı zamanda Çin'in en yoksul bölgelerinden biri.''

    Yang Fengqing, Yao'nun bu uğraşını gördükten sonra ona yardım etmeye başlıyor. Yang, ne zaman pazara gitse, Yao'nun tezgahını ziyaret ediyor. Önce onun el yazısını okunabilir bir hale getiriyor, daha sonra bazı dil bilgisi yanlışlarını düzeltip, cümleleri anlaşılır hale getiriyor.

    Yao Qizhong, kitabında, Beijing'de bir dövüş sanatları okulunda okuyan 15 yaşındaki ikinci oğlu Yao Wuyi'den çok sık bahsediyor. Yao, oğluyla ilgili hikayeler yazarken, altı kişilik ailesinin tüm üyeleri hakkında da pek çok hikaye anlatıyor. Yao, oğlunun 3 yaşından beri dövüş sanatlarına ilgisi olduğunu, oturdukları evin yakınında güvenlik görevlilerinin eğitim yaptığı bir alan bulunduğunu ve oğlunun, o eğitimleri izleyerek hareketleri evde taklit ettiğini anlatıyor.

    Yao, ilk zamanlar satıcılar ve göçmen işçiler tarafından dışlandı ve ezildi, çünkü o sonradan buraya gelmişti. Küçük Yao, diğer çocuklarla başa çıkabilecek güçte değildi; bunun üzerine Yao Qizhong, gelecekte kendini koruyabilsin diye oğlunu dövüş sanatları okuluna gönderdi. Küçük Yao, okulda kısa sürede ilerledi. 2009 yılında Hong Kong'ta çeşitli turnuvalara katıldı ve uluslararası turvunalar için ABD, Japonya ve diğer bazı ülkelere seyahat etti.

    Fakat bu dövüş sanatları okulu, aileye yıllık 16 bin 800 yuana mal oluyordu. Yani yıllık 2 bin 700 dolar. Ailenin diğer iki çocuğu, Beijing'deki normal okullara gidiyor.

    Babasının, kendileri hakkında bir kitap yazması, Yao'nun oğlu için bir gurur kaynağı. Aslında Yao, işin başında oğlunun nasıl büyüdüğünü yazmak niyetindeymiş. Ancak zamanla anlıyor ki, oğlunun büyümesi, aslında bütün ailenin tarihi anlamına geliyor.

    Yao Qizhong, çantasında, içinde onbinlerce karakter yazılı olan bir not defteri taşıyor ve her gün defterine bakarak karakter bilgisini geliştiriyor. Ayrıca okuduğu kitaplarda ilgisini çeken cümleleri de defterine not ediyor.

    ''Boş vakitlerimde kitap okumayı çok seviyorum. Çok fazla anlamıyorum ama kitaplardaki yaşam ilkelerinin çok iyi ve ikna edici olduğunu hissediyorum. Bu nedenle altını çizdiğim cümleleri not defterime yazıyorum.''

    Yao, onun kitap yazdığını duyup tezgaha gelen müşterilerine, altını çizdiği cümleleri okumayı çok seviyor.

    Üç çocuk sahibi Yao Qizhong, çocuklarının okula gitmelerini destekliyor. Ailesinin bir arada mutlu bir yaşam sürdüğünü ifade eden Yao, pazarda çalışırken ne kadar zorlansa da, mutlu aile yaşamının yanında bu zorluğun önemsiz olduğunu söylüyor.

    Fakat Yao Qizhong'un yazarlığından memnun olmayan biri de var: Eşi Li Rong. 40 yaşındaki bayan Li, Beijing'in bir kenar mahallesindeki evine gelen her ziyaretçiyi güler yüzle karşılıyor; daha sonra eşinin yazarlık tutkusuyla ilgili endişelerini anlatıyor:

    ''Ona hep söyledim, 'sen sadece dört yıl ilkokul okudun, kaç tane karakter bilebilirsin? Güzel cümleler yazabilir misin? Bir yazar olmayı mı hayal ediyorsun?' Onun her gün yazmasına çok kızıyorum.''

    Li Rong, yazar olma hevesindeki eşine fazla güvenmese de, son günlerde yaşadıkları onu şaşırtmaya yetti. Yao Qizhong'un 200 bin karakterlik aile tarihi, Xinhua Haber Ajansı tarafından milyonlarca insana duyuruldu. Çok sayıda gazete ve televizyon, Yao Qizhong'un başarısını haber yaptı.

    Yao Qizhong, kısa sürede çalıştığı pazarda popüler bir kişi haline geldi. Pazar yönetimi, Yao hakkındaki gazete haberlerini büyük ölçülerde bastırarak onun tezgahına astı.

    Pazar esnafı artık ona ''Zencefil Bey'' diye hitap ediyor ve çabasından dolayı onu tebrik ediyor.

    Son sözü, kendisini, kendi cümleleriyle ifade etme yolunu seçen Yao Qizhong'a bırakalım:

    ''Çocuklarım, yazdıklarım hakkında fikir sahibi değil. Yazmaya devam edeceğim ve bir gün çocuklarım koleje gittiğinde, yazdığım hikayeler hakkında onları bilgilendireceğim.''