Lisu etnik grubunun birçok gelenek ve görenekleri vardır. "Bıçaklı Direğe Tırmanma Günü", Lisu takviminin 2. ayının 8. gününde kutlanır. Bu bayramın, eski çağlarda Lisu etnik grubuna iyilik yapan Han etnik grubundan bir kahramanı anmak için oluşturulduğu söyleniyor. Lisulular, bu Han kahramanın ölüm gününü kendi etnik gruplarının geleneksel bayramı olarak belirlemiş. Böylece, bıçak dağına çıkma ve ateş denizine girme gibi sembolik törenler düzenlenerek, Han kahramana duyulan minetarlık duygusu ifade edilir. "Bıçaklı Direğe Tırmanma Günü"nde önce birkaç Lisulu erkek ateşte yürüme gösterisini yapar. Bu törende Lisulu erkekler çıplak ayaklarıyla korlaşmış odun kömürü üzerine basarak, çeşitli beceriler gösterir. Ertesi gün Lisulu erkekler çok keskin 36 bıçağı 20 metreden daha yüksek 2 tahta direğe bağlar ve bir bıçaklı merdiven oluşturur. Göstericiler, boş el ve ayaklarıyla, keskin bıçak ağızlarına tırmanarak, direklerin en ucuna kadar gelir ve çeşitli zor hareketler yapar. Bugün tören, Lisuluların bir spor etkinliği haline gelmiş durumda.
"Aşkını kum içine defnetme", Yunnan eyaletinin Nujiang Lisu Özerk İli Fugong ilçesinde yaşıyan Lisulu gençlerin sevdiği bir geleneksel bayramdır. Lisu takvimine göre her yılın ilk ayın 4. veya 5. gününde düzenlenir. O gün erkek ve kız gençler Nujiang Nehri'nin kıyısında buluşur, şarkı söyler ve dans eder. Ayrıca her genç arkadaşlarının yardımlarıyla plajda bir kum çukuru kazıp, kendi aşkını çukura "gömler", sonra acı acı ağlama taklidi yapar, yas şarkısını söyler ve dans eder. Eğlenceden sonra kum içinden aşkını tekrar çıkarır. Lisulular, bu etkinlikle, bir yandan aşıklar arasındaki derin duyguların ifade edilebileceğini, diğer yandan kendi aşkının vücudundaki "ölüm şeytanının" defnedilebileceğini düşünür.
"Ilıcada Bahar Banyosu", Lisuluların bugüne kadar koruduğu bir gelenektir. Nujiang Vadisinin iki kıyısında ılıcaların bulunduğu yerler, Lisuluların buluşup Bahar Banyosu'nun tadını çıkardığı yerlerdir. Lisu takvimine göre yeni yılda Lisulular yanlarına yeni yıl yemekleri ve başka eşyalar alıp, ılıcaya yakın bir yerde çadır kurar veya bir mağaraya sığınır. Böylece ılıca yakınında 3-5 gün kalır ve banyo yapar. Her ılıcanın yukarı ve aşağı havuzu vardır. Normalde erkekler yukarı, kadınlar ise aşağı havuzda banyo yapar. Bazı Lisulular günde 5-6 defa banyo yapar, çünkü tekrar tekrar yıkanarak hastalıklardan korunabileceklerini ve yeni yıldaki tarımsal üretimde daha enerjik olacağını düşünür. Liuku yöresindeki ılıca bölgesinde 100 yıldan fazla zaman önce "şiir yarışması" oluşturuldu. Birkaç kilometre uzaktaki Lisulular buraya gelip şarkı ve şiir yarışımasına katılırdı. Yarışmaya giderken yanlarında kendi evlerinde pişirilen yemekleri götürürdü.
Bazı yöredeki Lisulu gençler ayrıca " Baş Üstündeki Yumurtayı Okla Vurma Yarışı" yapar. Yarışta genç erkek sadağını sırtında taşıyarak bir tarafta durur; sevgilisi birkaç metre uzaklıkta, başı üzerinde ters şekilde bir kase ve kasenin üzerine de bir yumurta konur. Genç erkek okla vurunca yumurta kırılır, ama sevgilisine bir şey olmaz. Bu heyecan verici yarışmada en çok delikanlıların cesareti, okçuluk düzeyi ve sevgilisine olan duygusu gösterilir. Tabii okçuluk becerisi iyi olmayan delikanlı, sevgilisini yaralamakdan kaçınır.
Lisuluların geleneksel spor etkinlikleri üretim ve yaşam etkinliklerinden kaynaklanır ve eğlence ile sağlığı birleştirir. Lisuluların en popüler spor etkinlikleri arasında salıncak, güreş, bambu kesme ve taş kaldırma yer alır. Salıncak, Lisuluların en yaygın ve en çok katılımlı bir spor ve eğlence etkinliğidir.
Lisuluların değişik türlerde salıncakları vardır. Yüksek bir ağaç dalına veya özel olarak kurulan bir iskeleye ip veya kamış asılır ve oyunu bir veya iki kişi birlikte oynar. Salıncağı en yükseğe sallayan veya belirlenen yaprağı ağzıyla ısırabilen kazanır.
Lisuluların yaşadığı yüksek dağlar ve vadiler eskiden balta girmemiş ormanlarla kaplıydı ve buralarda çeşitli yabani hayvanlar bulunurdu. Uzun geçmişte Lisulular çeşitli üretim aletleri yarattı, hayvanlarla mücadele teknikleri ile tabiata uyma ve ıslah becerileri edindi. Yay ve ok ise temsilci niteliğindedir. Bambudan yapılan okların zehirli ve zehirsiz olmak üzere iki çeşidi vardır. Zehirsiz oklar küçük başlı, zehirli oklar ise büyük başlı hayvanlar için kullanılırdı. Bugün yay kullanımı çok azaldı, daha çok spor yarışmaları ve kamusal eğlence etkinliklerinde görülür.
