3 milyondan fazla nüfusa sahip olan Dongxiang milliyeti, esas olarak ülkenin kuzeybatısındaki Gansu eyaletinin Linxia Hui Milliyeti Özerk İli'ne bağlı Dongxiang Özerk İlçesi'nde, geri kalan kısmı ise Qinghai eyaleti ile Ningxia Hui Milliyeti Özerk Bölgesi ve Xinjiang Uygur Özerk Bölgesi'nde yaşamaktadır.
Moğolcayla hemen hemen aynı olan Dongxiang milliyetinin dili, Altay Dilleri ailesine bağlı Moğol dil grubuna aittir. Dongxiangların kendi yazısı yoktur. Dongxianglar genelde Çince ve Çince karakterleri kullanırlar.
Dongxiangların yaşadıkları bölgelerde üretilen patates, tadı ve nişasta oranının yüksek olmasıyla ün salmış durumdadır. Ayrıca bu bölgelerde üretilen şeftali de mis gibi kokar.
Dongxianglar, ülkenin kuzeybatısında yaşayan Hui milliyetiyle benzer örf, adet ve dini inançlara sahiptir. Dongxianglar, "çiçek" adı verilen türküleri söylemeyi çok severler. Dongxianglar arasında zaman içinde yaygınlaşan birçok destan ve hikâye halkın dilinden düşmez. Dongxiangların yaşadıkları köylerde her yılın son bahar mevsiminde çeşitli sanat etkinlikleri ve yarışmalar düzenlenir.
Konuklara tavuk ve koyun ikram edilmesi geleneği
Dongxiang milliyeti, diğer milliyetler gibi misafirperverliğiyle tanını ve Dongxianglar evlerine gelen misafirlere saygı göstermek için tavuk ikram ederler. Dongxiangların çok ilginç bir tavuk yeme geleneği vardır. Genelde tavuğu 13 parçaya bölerler ve konukların yaşlarına göre dağıtırlar. 13 parçadan en güzel olanı tavuk kuyruğu sayılır. Bu bölümü yalnızca değerli misafirler ve yaşlıların yeme hakkı vardır.
Dongxianglılar evlerine gelen misafirlere "kuzu kebabı" da ikram ederler. Kuzunun boynunu, kaburgasını, ön budunu, arka budunu ve kuyruğunu sırayla, tabak içinde misafirlere sunarlar. Bazı Dongxianglılar, misafirlere önce kuzunun ciğerini ikram eder. Buna "kebap" denir. "Önce ikram edilen `kebap`, kuzu etinden daha lezzetli" sözü Dongxianglılar arasında çok yaygındır.