Ateşin bulunması insanlık medeniyetinin önemli kilometre taşlarının ilklerindendir. Ateş, insan yaşamının vazgeçilmez unsurlarındandır ve kontrol altına alınması, medeniyetin ortaya çıkmasına olanak sağlamıştır. Çin'deki Büyük Yaşam'da bu hafta Çin Mitolojisi'nde yer alan Suiren'ın ateşi getirmesi olayını sizlere aktaracağım.
Antik çağlarda ateşi bilmeyen insanoğlu yemekleri çiğ olarak tüketiyor, geceleri karanlığın içinde yaşıyordu. Bunun sonucu olarak kolayca hasta oluyor ya da erken yaşlarda ölüyorlardı. İnsanların gördüğü tek ateş, sağır edici yıldırımın düştüğü ormanlarda çıkan yangınlardı. Ancak insanlar da dünyada yaşayan diğer tüm canlılar gibi, o zamanlarda olağandışı bir fenomen olarak görülen, yıldırım ve gökgürültüsünün iz bırakan korkusuyla dünyaya geliyorlardı.
Tanrının öfkesinin bir işareti olarak düşündükleri yıldırımlar, yaratılanlara korku ve ceza vermek için gökten yeryüzüne inen ölümcül ışıklardı. Ne zaman bir yıldırım düşse insanlar ve hayvanlar saklanacak bir yer ararlardı. Ve yıldırımın düştüğü yerden yangın çıktığında yaşamları için oradan kaçıyorlardı.
Bir keresinde yıldırımın neden olduğu büyük bir yangın 10 gün 10 gece sürdü. Bir süre sonra bazı cesur insanlar yangın yerinde neler olup bittiğini görmeye gittiler. Etrafta halen yanmaya devam eden kömürleşmiş ağaç dalları ve gövdeleri bulunuyordu. Yangının kavurup yok ettiği geniş arazide insanlar yiyecek hiç birşey bulamadı. Yanan arazinin üzerinde adım attıklarında herhangi bir sıcaklık hissetmiyorlardı, sadece pişmiş etin hoş kokusunu alabiliyorlardı.
Bunun üzerine bazıları eti pişirmeyi denedi ve pişmiş etin tadını daha lezzetli buldu. Böylece yiyecekleri pişirerek yemeye başladılar. Heyecan verici bu keşfin ardından insanlar ateşin sürekliliğini sağlamaya çalıştılar. Bunun için ateşi kuru yapraklar ve ağaç dallarıyla beslediler. Geceleri dönüşümlü olarak nöbet tutarak ateşin sönmesine engel oluyorlardı.
Bir gece ateş bakıcısı uyuyakaldı ve ertesi sabah insanlar uyandıklarında ateşin çoktan söndüğünü gördüler. Böylece bir sonraki yıldırımın düşerek yeni bir yangın başlatmasını beklediler ama bu uzun zaman alıyordu.
Bir gün Fuxi cesur genç bir adama çok uzaktaki Suiming adında bir ülkeden bahsetti. Suiming'e giderse burada ateşin kaynağını bulabilecekti. Fuxi'nin öğüdünü alan genç adam ateşin olduğu yere gitmek üzere ertesi sabah yola çıktı. Sıra sıra yüksek dağlara tırmanıp aştı. Sayısız nehirler boyunca kürek çekti. Zorlu yolculuğun ardından Suiming'e ulaşan genç adam büyük bir sürprizle karşılaştı.
Suiming mutlak karanlığa sahip bir yerdi. Bu ülkede gün boyunca güneş ışığından ya da geceleri ay ışığından eser yoktu. En ufak ışık zerresinden mahrum olan bu yerde yıldızlar bile parlamıyordu.
Peki öyleyse ateş nerede? diye sordu kendine genç adam.
Hayalkırıklığı içinde ne yapması gerektiğini bilemeyen genç adam dev bir ağacın altında dinlenmek üzere uzandı. Ağaç dallarının gölgesi neredeyse 10 bin kilometre karelik alanı kaplıyordu. Eğer Suiming karanlıklar ülkesi ise, ağacın altındaki gölgelik alan bu ülkeden bile daha karanlıktı.
Uzandığı yerde karanlığın bedenini sarıp sarmaladığını düşünen genç adam kendi nefes alıp verişinin dışında ses duymuyordu. Ancak birden ağacın gövdesinde çakma sesleri geldiğini duyduğunda çok şaşırdı. Hayretle ağacın dallarına bakmak için başını kaldırdığında karanlığın içinde parlayan kıvılcımlar gördü. Bir süre sonra bu sesleri ağacın gövdesinde delik açan ağaçkakanın çıkardığını farketti.
Ve genç adam o an ne yapması gerektiğini anlamıştı. Hemen ince sert bir dal buldu, büyük bir odunun içine doğru dalı burgulamaya başladı. Uzun süren çabasının ardından ince bir duman odundan çıkmaya başladı. Dumanın çıktığı deliğe kuru yaprakları eklemesiyle, ateşi elde etmenin yolunu keşfetmiş oldu.
Genç adam büyük bir sevinçle kendi insanlarının yanına, hiç sönmeyecek ateşin bilgisiyle, döndü. Minnettar olan halkı onu kavimlerinin lideri olarak seçtiler ve ona "Suiren" ya da diğer bir değişle "ateşi getiren" dediler.
