Uygur milliyeti esas olarak Çin'in kuzey batı kesimindeki Tanrı Dağlarının güneyinde yaşıyor. Günlük yemekleri buğday ve mısır unu ile pirinçten yapılan yemeklerdir. Buğday, mısır ve darı unlarından yapılan Nan'ın büyüğü lâvabo, küçüğü ise türkiyedeki simit gibidir. Bundan başka, karton gibi ince un, süt ve boyun yağından yapılmış yağlı Nan ve koyun ve kıyılmış yeşil soğandan yapılmış etli Nan da vardır. Hemen hemen her Uygur ailenin evinde Nan kızartmak için Nan tandırı bulunur. Kırsal bölgelerde yaşayan Uygur kadınların kızarttıkları Nanlar, aile üyelerine birkaç gün yeter. Bazı aileler, kahvaltıda, kaynamış süte tuğla şeklindeki çay parçalarını attıktan sonra Nan ile beraber yerler. Uygurlar, Nan elle koparıp lokma lokma yerler, yani tüm Nan'ı doğrudan ağızlarına götürmezler. Uygurlar Nan'ın yanısıra Çin mantısı, şehriye ve hamurdan yapılan diğer yemekleri de severler.

Uygurlar adetlerine göre evlerine gelen konukları ocağa ve duvara yakın yerlere buyur ederler, meyve, kuruyemiş, çay ile birlikte büyük bir tabak Nan ikram ederler. Sorfraya Nan üst yanı koyulmalıdır. Konuklar ise yemek yemeden önce ellerini yıkalar ve evsahibine teşekkür ederler. Yemekten sonra kalan yemekler, iki elle evsahibine geri verilir. Bu, evsahibine saygıyı ifade eder.

Yakınlarını veya komşularını kutlamalarda, çoğu zaman yemek verirler. Genellikle üzeri ipek kumaşla örtülen 4-5 ince Nan, kadınlar tarafından sunulur. Ailelerde yola çıkanlar varsa akraba ve dostları da çoğu zaman hamur yemekleri verirler.

Evlenme töreninde ise, hazırlanması gereken yemekler arasında Nan vardır. Törene başkanlık edenler damat ve geline de bir tas tuzlu su ve ikiye bölünmüş Nan verirler. Yeni evlenen gençler, Nanı suya bandırdıktan sonra yerler. Bu adet karı-kocanın kader birliği yaparak ömür boyunca birlikte yaşamalarının sembolüdür.

Uygurlar, evlilik ve sünnetleri en mutlu ve büyük olaylar olarak törenle kutlarlar. Akrabaların ve dostların davet edildiği törenlerde konuklara pilav ve Çin Mantısı gibi yemekler verilir.