Çin'in Liaoning eyaletinin batısındaki dağlık bölgede engelli bir postacı yaşıyor. O duyamıyor ve konuşamıyor. Her gün, eski motosikletiyle sessiz yolları aşarak, dağlık bir bölgede yaşayan 5 bin aileye postalarını ulaştırıyor. Yılda ortalama 25 bin kilometre yol kat eden bu postacı, görevinde şu ana kadar hiç hata yapmadı. Bölge sakinleri, onu sağır ve dilsiz "mektup elçisi" olarak çağırıyor.
Liaoning eyaletinin batı kesiminde Nuluerhu Dağları bulunuyor. Batıdan doğuya uzanan bu dağlar, ortalama 800 metre yüksekliğinde... Aynı eyaletin Beipiao kentine bağlı Longtan Kasabası'ndaki 120 köyde, toplam 5 bin aile gökteki yıldız misali, dağların eteklerinde farklı yerlere dağılmış şekilde yaşıyor. Bölgedeki ulaşım koşulları çok kötü olduğu için, son 10 yıldır kasabada sadece bir postacı çalışıyor. Bu postacı, az önce bahsettiğimiz sağır ve dilsiz "mektup elçisi" olan 37 yaşındaki Huang Wei.
Huang Wei, motosikletini engebeli yollarda 20 kilometre kadar sürdükten sonra bir köye ulaşıyor. Köyün bir ucundaki bir ailenin evine giden Huang, motosikletinin kornasına basar basmaz, ailenin ninesi Wang Xianrong kapıya çıkıyor. Wang Nine'nin eşi resim yapmayı çok seviyor. Köyde çok okuyan biri olarak tanınan bu yaşlı amca, bazı gazete ve dergilerin sürekli abonesi olduğu için, Postacı Huang Wei, bu aileyi sıklıkla ziyaret ediyor. Wang Nine, Huang Wei hakkında şunları söylüyor:
"O hiçbir zaman gecikmeden bize gelir. Posta eline ne zaman geçerse, hemen bize ulaştırır."
Huang Wei'nin iki istikameti bulunuyor. Biri, postanenin kuzeyinde kalan yol. Kasabaya bağlı köylerin yarısından fazlası kuzeyde bulunuyor. Bu köyler, postaneye çok uzakta ve dağların arasında yer alıyor. Diğer yol ise postanenin batısına ve güneyine doğru gidiyor. Kasabanın bu bölgesinde de birçok köy bulunuyor. Bu bölgedeki köyler, postaneye çok uzak değil, ancak ulaşım koşulları çok kötü olduğundan, bu köylere gitmek de çok zahmetli... Bunun dışında, postanenin batısında ve güneyinde onlarca maden ocağı var. Postacı Huang, bu maden ocaklarından herhangi birine gidip, bir mektup iletmek için kimi zaman onlarca kilometrelik dağlık yolları aşıyor.
Aynı zamanda, hobi olarak posta pulu biriktirmeyi de seven Huang, Liaoning eyaletinde 2000 yılının ocak ayında yapılan pul koleksiyonu yarışmasında ikincilik kazandı. Huang, aldığı ödül sonrasında, ismini Beipiao'daki postane yetkililerine de duyurmuş oldu. O günlerde, kente bağlı Longtan kasabası bir postacı arıyordu. Huang, işitme engelli ve dilsiz olmasına rağmen, yapılan sınavları geçti ve bu görevin sahibi oldu. Aynı yılın mayıs ayında, 26 yaşındaki Huang Wei, Longtan Postanesi'nde çalışmaya başladı. Genç Huang, emeği karşılığında parasını kazandığı için işini çok severek yapıyor ve tüm postaları alıcılara her gün bizzat ulaştırıyor. Longtan Postanesi Müdürü Ma Xiaobo, bu azimli postacıdan şöyle bahsediyor:
"O bizle çalışmaya başlamadan önceki postacımız, 'postaları kendileri dağıtsınlar' diyerek, köylülerden birine veriyordu. Ama Huang, postaları tüm alıcılara tek tek ve bizzat kendisi ulaştırır."
Dağlık bölgede bu görevi yapan bir postacı olarak Huang, sadece havale kağıdı veya gazete değil, aynı zamanda yaşamsal önemdeki malzemeleri ve tarım malzemelerini da alıcılara ulaştırıyor. Sabahleyin, erkenden postaneye gelen Huang, sırtına mektup, gazete ve diğer malzemelerle dolu iki büyük poşet alarak, motosikletiyle yüzlerce kilometrelik yolculuğuna başlıyor. Huang, yılın her günü aynı işi tekrarlıyor. Huang'ın annesi Wang Shuxia, CRI muhabirine oğlunu şöyle anlatıyor:
"Şu iki poşeti görüyor musun? Her gün çamaşır deterjanı, şarap, şampuan, sabun ve gübre gibi birçok eşyayla dolu iki büyük poşetle köylere gidiyor."
Kötü ulaşım koşulları ve yükünün ağırlığı... Bunların hiçbirinde bir sorun yok belki, ancak o bir işitme ve konuşma engelli. Onun için zorluklar çok daha fazla. Huang, bu zorlukların üstesinden gelmek için kendi çözümlerini buldu. Annesi Wang, bu konuda şunları söylüyor:
"O konuşamıyor. Ama evimizde bir düdük var. Ona 'Sen bu düdüğü al, bir alıcının evine ulaştığında bu düdüğü çal. Düdük sesini duyur duymaz, çıkıp postalarını alırlar' dedim."
O günden sonra, Huang'ın düdük sesi, her gün köylerde yankılanır oldu.
Mektup, dağlık bölgelerde yaşayanların dış dünyayla temas kurabilecekleri en önemli kanaldır. Dolayısıyla, bu bölgelerde yaşayan köylülerin de postacılarla özel bir ilişkisi vardır. Bayramlarda ve tatillerde, dışarıda çalışan ya da okuyan köylüler, ailelerine mektup veya para gönderir. Böyle günlerde, Huang çok yoğun çalışır. Qianjingzi köyünün muhtarlığında çalışan Xu, Huang hakkında şunları söylüyor:
"Bizde aynı adı veya soyadını kullanan birçok kişi vardır. Huang, postalarını verirken mutlaka alıcının kimliğini sorar. Çok dikkatlidir."
Huang sadece dikkatli değil, bazen biraz da inatçı biri... Bir yaz günü, alıcının bulunduğu adrese giden postacı, alıcıyı yerinde bulamadı. Daha sonra, alıcının mektubu alabilmesi için güneş altında onu bekledi.
Postacılık yapmaya başlayalı 10 yıl geçti. Huang, postaları iletmek için 25 bin kilometre yol kat etti ve 60 bin postayı yerine ulaştırdı. Görevinde hiç hata yapmayan ve hiç gecikmemesiyle ünlenen Huang'a köylüler "posta elçisi" ismini taktı.
