Çay içenlerin sayısı fazla olduğu için, çay satan dükkanların işleri de doğal olarak iyi gidiyordu. Çay dükkanı sahiplerinin yüzde 90'ı Anhui'lilerdi; kalan kısmı Fujian ve Zhejiang eyaletlerinden geliyordu. Fujian denize kıyısı olan bir eyalet olduğu için, Fujian'lı çay dükkan sahipleri çayın yanında deniz ürünleri de satıyordu. Çay üretimi olmayan Shanxi eyaletinden bazı insanlar da Beijing'de çay satıyordu, ancak işi Fujianlılarınki kadar iyi olmuyordu.
Eski Beijing'de çay dükkanlarının isimleri çok ilgilinçti. Çok sayıda çay dükkanı, sahibinin ismini taşıyordu. Örneğin Wu Yutai, Wang Yuanchang, Wang Zhengda gibi... Wu Yutai ve Wu Yuantai adlı çay dükkanları çok ünlü çay dükkanlarından ikisiydi. Bugün Beijing'e gelirseniz, sokaklarda Wu Yutai ve Wu Yuantai gibi isimleri hâlâ görebilirsiniz. Beijing'deki en büyük 6 çay dükkanından 4'ünün sahibi Anhui'liydi.
Beijing'deki çayhanelerin birkaç çeşidi vardır. Bazılarında biri gündüz, biri de gece olmak üzere günde ikişer hikaye anlatılıyordu; bazılarında çay ile içki ve soğuk mezeler aynı anda satılıyordu; bazılarında sadece çay sunuluyordu...
Beijing'in içindeki ve dış semtlerindeki bazı çayhaneler ise mevsimlikti. İlkbaharın sonlarında açılan çayhaneler, sonbaharın sonlarında kapanırdı. Bunların misafirleri kır gezisine çıkanlar olurdu. Örneğin Yasak Kent'in kuzeyindeki Shichahai gölünün kenarında, manzara seyretmeye gelen insanlar için çayhane bulunurdu. Bu çayhaneler büyük olmazdı. Sahipleri de para kazanmak için değil, daha çok çay aracılığıyla arkadaşlarıyla buluşmak amacıyla çayhane işletirdi Bu tür çayhaneler, Beijing'deki parklarda çay odalarının kurulmasıyla, ortadan kayboldu.
