Mary, Çin'in sivil havacılığının azınlık milliyete mensup ilk kuşak hosteslerinden biri. Mary, Çin Güney Hava Yolları Şirketi'nde 1979 yılından bu yana 30 yıldır hosteslik yapıyor. Mary, aynı zamanda reform ve dışa uygulamalarından sonra Xinjiang'da sivil havacılığın gelişmesini gösteren örneklerden biri.
Mary, geçen 15 ocak günü, Urumçi-Kaşgar seferinde görevliydi. Çin Güney Hava Yolları Şirketi'ne bağlı Kaşgar Havaalanı'nda dinlenirlerken arkadaşları onun için sürpriz bir doğum günü partisi düzenledi. O gün, Mary'in hem 50. Yaş günü, hem de havacılıkta 30. yılı doldurduğu gündü.
Çin Güney Hava Yolları Şirketi Xinjiang Şubesi'nde çalışan azınlık milliyete mensup ilk kuşak hosteslerden biri olan Mary, 1977 yılında Çin Sivil Havacılığı Xinjiang Yönetim Müdürlüğü Taşımacılık Dairesi'nde çalışmaya başladı. O günlerde uçağa binmek, hatta uçakta yolculara hizmet vermek ona hayal gibi geliyordu. Bu duygularla 1979 yılında hosteslik sınavına katıldı. Mary, şunları anlattı:
"O yıl azınlık milliyete mensup bayanlar arasından da hostes alınıyordu. Denemeye karar verdim ve başarılı olmak istiyordum. O zamana kadar hostesleri yalnızca filmlerde görmüştüm, uçakta çalışmayı son derece gurur verici bir iş olarak görüyordum."
Sınavı başarılı geçen 19 yaşındaki Mary, Xinjiang sivil havacılık tarihindeki ilk Uygur hostes oldu. 1970'li yıllarda Urumçi'deki Diwobao Uluslararası Havaalanı'nın terminal binası çok küçüktü ve yolcular yoğun olduğu zamanlarda terminal çok kalabalık oluyordu.
O zamanlar yalnızca Sovyet yapımı yolcu uçaklarının kullanıldığını hatırlatan Mary, bu uçakların en fazla 50 yolcu taşıdığını, kabinin dar olmasından dolayı, hosteslerin yük kabini kapısının arkasında duran ve demirden yapılan katlanabilir sandalyede oturabildiğini, uçağın küçük olması ve yolcuların da az olmasından dolayı her seferde yalnızca bir hostesin görev yaptığını anlattı. Mary, şunları söyledi:
"O zamanlar uçakta yemek servisi yoktu, yolculara yalnızca şekerleme ve portakal suyu veriliyordu. Acıkan yolcular gidecekleri yere vardıklarında oralardaki havaalanlarında bulunan kantinlerde yemek yiyebilirdi."
Urumçi-Beijing seferleri 1986 yılında başladı, Mary de Xinjiang'dan başkent Beijing'e gidebilen ilk şanslı hosteslerin arasındaydı. Mary'nin babası, o zamanlar herkesin uçağı göremediğimi, uçağa binemediğini ve başkent Beijing'e gidemediğini anımsatarak, bu nedenle Mary eve döndüğünde evin akraba ve misafirlerle dolduğunu ve herkesin Mary'nin uçakta, Tiananmen Meydanı'nda ve Yazlık Sarayı'nda çektirdiği fotoğraflara bakmaya geldiğini ve bütün ailenin Mary ile gurur duyduğunu söyledi.
Xinjang'dan ilk dış sefer 1989 yılında Kazakistan 'ın Alma Ata kentine yapıldı. Uluslararası sefer olmasından dolayı, Xinjiang Hava Yolları Şirketi, müretebbatın basit Rusça öğrenmesini organize etti. Ana dilinin Uygurca olması ve Uygurca'nın telaffuzunun Kazakça ve Rusça'yla benzer olmasından dolayı, Mary, Rusça'yı çabuk öğrendi.
Uçak tiplerinin sürekli yenilenmesi ve seferlerin de artmasından dolayı, hosteslerin hizmetleri de yoğunlaştı. Büyük uçaklar alınınca uçakta yemek verilmeye başlandı ve portakal suyu da artık tek içecek seçeneği değildi.
Aralık 1997'de Mary, ilk kez Boeing 737-300 tipi yolcu uçağına bindi. Bu uçak, Xinjiang Hava Yolları Şirketi'nin yetkilileriyle birlikte ABD'den getirilirken Mary uçaktaydı. Mary, uçağı getirme yolculuğundan bahsederken heyecanını gizleyemeyerek şunları anlattı:
"Uçağı görür görmez ilginç bir hisse kapıldım. Eski tip uçaklar bana misafirhane gibi gelirdi, Boeing tipi yolcu uçağı ise yıldızlı otel gibi geldi. İlk bakışta bu uçağın çok farklı olduğunu fark ettim. Gövdesi daha geniş, iç donanımı da daha ileriydi. İnsana bir rahatlık duygusu veriyordu."
Boeing tipi yolcu uçağın verdiği rahatlıkla Mary, işini daha da sevmeye başladı. Özellikle çalışmasının yolcular tarafından anlayışla karşılandığını gören Mary, hep memnuniyet duydu. Mary, bununla ilgili bir anısını aktardı:
"Bir defasında Beijing'den Urumçi'ye dönüyorduk, şiddetli kar yağışından dolayı Urumçi Havaalanı ulaşıma kapandı. Uçağımız Xinjiang'ın Malan Havaalanı'na inmek zorunda kaldı. O zamanlar yolcular elverişsiz hava koşullarının yol açabileceği güvenlik sorunlarını pek anlamıyordu ve bütün hostesler kabinde yolculara durumu açıklamaya çalışıyordu. Mürettebatın bir yudum su içecek veya ve bir lokma yemek yiyecek zamanı bile olmuyordu. Bir Xinjianglı yolcu bu durumu görünce beni yanına çağırdı ve bana bir paket çikolata verdi. Oysa o çikolatayı, kızına doğum günü hediyesi olarak almıştı. Yolcu bana 'çok çalıştınız, biraz çikolata yiyin' dedi."
Yolcunun da davranışı üzerine Mary'in gözleri doldu...
Ne zaman zorlukla karşılaşırsa Mary'in aklına bir yaşlı Uygurun sözleri geliyor. Mary çalışmaya ilk başladığında bir yaşlı Uygur ona "Sen mutlaka iyi çalışmalısın, çünkü sen Uygurların gururusun" demişti.
1990'lı yılların başından itibaren, daha çok Urumçili uçakla yolculuk etmeye başladı. Mary, buna ilişkin olarak şunları söyledi:
"Başlangıçta yalnızca iş seyahatlerine çıkanlar uçağı tercih edebiliyordu. Şimdi ise herkes uçakla yolculuk yapabiliyor. Hizmet konusunda her geçen gün daha büyük baskıyla karşı karşıya kaldığımı fark ettim, çünkü yolcuların hepsini memnun etmek hiç de kolay bir iş değil. Güzel olduğum için hostes seçilmiştim, ancak 30 yıl boyunca meydana gelen gelişmelerle birlikte artık hosteslerin yalnızca güzel olması yeterli olamıyor."
Mary, 30 yıl içinde çalışkanlığı ve verdiği iyi hizmetlerden dolayı birçok ödül aldı. Bu ödüller, yalnızca bir onur değil, onun 30 yıllık iş hayatına yönelik yüksek değerlendirmedir. Mary, emekli oluncaya kadar hostesliğe devam etmeye hazır olduğunu ve sevincini daha uzaklara aktarmak istediğini vurguladı.