Çin'in kuzey kesiminde yer alan İç Moğolistan Özerk Bölgesi uçsuz bucaksız çayırlara sahip olduğundan, bölgede yaşayan Moğol etnik grubunun düğün geleneği çok zengindir ve bunların en ünlüsü Erdos adlı çayırda görülür. Erdos'taki düğün geleneğinin 700 yıldan fazla geçmişi var ve günümüzde hala eski tadı ve tarzı korunuyor. Özgün milli özelliği, yoğun yaşam havası, şarkı ve dansın yanı sıra görkemli töreniyle Erdos düğünleri, çalışkan, cesur ve parlak zekalı Moğolların güzel yaşam arayışlarını, açık yürekliliklerini ve iyi kalpliliklerini yansıtır. Bu nedenle Erdos düğünleri Çin halkı arasında sıkça konuşulur ve rağbet görür.
Erdos'taki düğün genellikle iki gün sürer. Düğünün başlangıcından bitimine kadar Moğolların gelenek ve göreneklerini görmek mümkündür.
15. yüzyılda Moğol etnik grubundan Erdos aşiretinin Erdos çayırına yerleşmesiyle, Moğolların Hanı olan Cengiz Han'ın ulu hatırası için çayırda inşa edildiği söylenen Cengiz Han'ın mezarı yakınında sekiz "ak ev" yapılmış. Bu sekiz "ak ev" Erdos Çayırında bulunan ve Cengiz Han'ın mezarı olarak bilinen Gande'er Obosu'nun civarında yer alıyordu. Zamanla Erdos'taki düğünler, özgün töre ve prosedürüyle bölgede yaygınlaştı. Bugüne kadar korunan Erdos düğün geleneği, bölgeye özgü halk kültürü haline geldi.
Erdos düğün geleneği kapsamında Hada ila nişanlama, gelin almaya okçuyla gitme, damadı kapıda durdurma, koyun veya keçi sunarak kadeh kaldırma, koç boynunu bölerek dağıtma, gelin götürme, gelinin annesine mutluluk dileme, şapka kapma, ateşten atlama, kaynana ve kaynataya diz çökme ve çay demleme gibi yerleşmiş töreler bulunuyor.
Erdos düğün geleneğinden damadın gelinin evine gidip gelini alma bölümü çok iyi korunuyor. Düğün günü, damadın evi yakınında süslenen ve gelin odası olarak kullanılan Moğol çadırı kurulur. Sabahtan itibaren parlak milli kıyafetler giyen neşeli insanlar gelir. Damat da yepyeni kıyafetler giyerek gelini almaya hazırlanır. Gelin ise kendi evinde makyaj yaparak damadın gelmesini bekler.
Damat akşam üstü bir grup yakınıyla gelin almaya gider. Kırmızı ipekli palto giyer, altın sarısı kemer takar, çizme giyer. Damat ve beraberindekiler evden ayrılmadan önce çadır önünde dikilen ve Moğol halkının cesaretini simgeleyen bayrak altında durarak, neşeli gelini alma şarkısını söyler: "Cengiz Han çağında anlaşılan düğün, çayırdaki en mutlu anları getirdi. İyi beslenen sığır ve koçları pişirelim, süt yemeklerini sofraya koyalım, bu bol hasat mevsiminde birlikte eğlenelim..." denilen şarkının bitiminde damat ve beraberindekiler birlikte gelinin evine doğru gider.
Geleneklere göre, damat ve beraberindekiler at sırtında bir tur koşar, sonra gelinin evinin kapısında durur, onları gelinin akrabaları ve arkadaşları karşılar. Bu arada damadın yanında götürdüğü Hada, hemen gelinin evinde yemekleri hazırlayan bir aşçı tarafından bir çubukla teslim edilir. Gelinin akrabaları ve arkadaşları çadırın dışında yarım ay şeklinde toplanır, damadı geri çevirme taklidi yapar, ayrıca renkli bir ipek parçayla damadı ve beraberindekileri çadır dışında engeller. Bu arada damadın tarafından birisi çıkıp Erdos türküsü melodisine göre soru sorar:
Kapıyı her gün mü kapalı tutuyorsunuz, yoksa bizi görünce mi kapattınız? Bizim tarafımızdan fazla kişi gelmesinden mi hoşlanmıyorsunuz, yoksa zaman kaybetmekten mi hoşlanmıyorsunuz?"
Gelinin nedimesi de türkü söyleyerek, karşılar. Sonunda nedime renkli ipek parçayı toplayarak, damat ve beraberindekileri çadıra buyur eder.
Damat ve beraberindekiler çadıra girdikten sonra, geline verilecek takılar ve kıyafetler çıkarılır, gelinin babası ve annesi, ayrıca akrabalarına gösterilir, bir de süt içkisi ve tam koyun veya keçi sunulur. Ardından gelinin ailesi damat ve beraberindekilere ziyafet verir. Çadır neşe ve kahkahalarla dolar. Ziyafet gece yarısına kadar sürer. Yaşlı misafirler gidince bir genç kız üzerine koyun veya keçi boyun kemiği koyulmuş tepsiyi damadın önüne getirir, kemiği ortasından kırmasını ister. Damatla dalga geçmek isteyen nedime, kemiğin içine bir çubuk sokar. Damat numarayı anlayınca ve koyun veya keçi boyun kemiğini kırınca, kalabalık önünde gelinle paylaşır. Bunun amacı aşklarının koyun veya keçi boyun kemiğinin halkaları gibi birbirleriyle sıkıca bağlı olmasını göstermektir.
Ertesi günü gelin evinden çıkar, çıkarken gözyaşlarına boğulur, sanki büyük acı içindedir. Bu, aslında Erdos düğün geleneğinin önemli bir parçasıdır. O anda damat ve beraberindekiler gelini zorla almaya çalışır, gelini damadın evine kadar uğurlamadan sorumlu genç kızlar ise gelini kuşatarak "korur". Damat ikna edemeyince tekrar genç kızların arasındaki geline yaklaşmaya ve zorla götürmeye çalışır. Sonunda damat başarır.
Gelin yakınlarıyla vedalaşır, yakınları ise uğurlama şarkısını söylemeye başlar. Şarkının eşliğinde nedime kırmızı bir ipekle gelinin başını örter. Gelin ata binerek, çadır etrafında bir daire çizdikten sonra damadın evine doğru yola çıkar. yol boyunca damat ve gelinin yakınları ve akrabaları eğlenir, ilk ulaşan olmak için yarışırlar. Sonunda genellikle damat tarafı ilk ulaşır.
Gelin damadın evine gelince attan iner, çadır önündeki bayrak altında kurulan ateşten atlama töreni düzenlenir. Gelin çadıra girdikten sonra, damada eşlik ederek gelin almaya giden birisi damadın annesine ve babasına "Gelinin başı kapalı, akrabalara görünebilir mi?" diye sorar. Kaynana olumlu cevap verdikten sonra gelinin yüzünü açar, hediyeleri verir, geline yeni bir isim koyar. Ardından kızartılmış koyun veya keçi ziyafeti başlar ve ziyafet sabaha kadar sürer.
Ertesi sabah damat ve gelini akrabaları ve yakınları uğurlama ziyafeti verir. Gelin tarafından olanlar üç kadeh içtikten sonra ata binip, eve döner.
Erdos Çayırı'ndaki düğün töreleri, diğer etnik gruplara mensup etnik grupların düğünleri, hatta diğer bölgelerde yaşayan Moğol vatandaşların düğünlerinden de farklıdır. Moğol düğünlerinin en görkemlisi olan Erdos düğün geleneği, Moğol etnik grubunun törelerinin özünü birleştirdiği için, Moğol etnik grubunun gelenek ve göreneklerini yansıtan bir tablo olarak kabul edilir. Ana hattı damadın nişanlaması, gelini alması ve evlenmesi olan Erdos düğünleri Moğol vatandaşların cesaret, misafirperverlik ve protokollere özen gösterme gibi karakterlerini yansıtıyor ve mutluluk arayışını ifade ediyor.
