Sabah saat 6'da gün yeni yeni ağarken Xinjiang Uygur Özerk Bölgesi'nin merkezi Urumçi'nin Sanxi bölgesinde bulunan bir sokakta orta yaşlı bir erkek, bisikletle "İkinci Kantin" adlı çörek dükkanına geldi ve kapıdan girer girmez hemen mutfağa girip buzdolabından etleri çıkarıp kıyma yapmak için çalışmaya başladı.
Bu orta yaşlı kişi hikayemizin kahramanı Ma Yanchun. Hui milliyetine mensup olan Ma, 54 yaşında ve bu çörek dükkanının sahibi. Ma'nın eşi Lin Cui'e'nin çalıştığı kamu işletmesi olan İkinci Kantin, 2002 yılında kötü işletilmesinden dolayı battı ve Lin Cui'e de işsiz kaldı. O günlerde Ma Yanchun'un çalıştığı işletmenin durumu içaçıcı değildi ve Ma, eşiyle kendilerine ait bir çörek dükkanı açmaya karar verdi ve Lin Cui'e'nin ablası Lin Rui'e'ye de ortak olmasını önerdi. Ma, bununla ilgili olarak şunları söyledi:
"İkinci Kantin'in çörekleri ve markası, Urumçi'nin Sanxi bölgesinde herkes tarafından biliniyor ve biz de onun bu ününden yararlanmak istedik ve yakınlarında bir dükkan açmaya karar verdik."
Bir ayda hazırlanan basit bir dekorasyondan sonra İkinci Kantin resmen açıldı. İlk kez bir çörek dükkanı açacaklarından hiç birinin bu konuda tecrübesi yoktu.
Sabah 7'de çalışmaya başladılar ve çörekler ancak öğleye doğru hazırlanıyordu. Ancak akşam olunca bir günde yalnızca 8 yuan kazandıklarını farkettiler. Bu kadar az para, üç ortağı hem hayal kırıklığına uğrattı, hem de çok üzdü. Abla Lin Rui'e o andaki duygusunu şu sözlerle dile getirdi:
"8 yuanı görünce içim bir tuhaf oldu. Neden böyle oldu? Tam bir gün uğraştık ve ancak 8 yuan kazandık; bu para bir kişinin yemek parasını bile karşılamıyordu. Ben vazgeçiyorum ve siz devam edin dedim."
Ablasının bu sözlerini duyunca Lin Cui'e de bu işi yapmak istemediğini söyledi.
Ma Yanchun da çok üzüldü ve günde yalnızca 8 yuan kazanırsa, kirayı bile ödeyemeyeceklerini düşündü. O da çok sinirliydi, bağırıp çağırmak istedi. Ancak iki kızkardeşin umutsuzluğunu görünce, dükkanın tek erkeği olarak öfkesini bastırdı ve iki kardeşe "Çalışmaya devam etmeliyiz. Korkmayız, çöreğimiz güzel olursa, mutlaka daha çok müşterimiz olacak" diye sabırlı olmalarını istedi.
Çöreğin tadına ve tazeliğine gösterilen özenle dükkanın geliri arttı, bu da onları ümitlendirdi.
Dükkanın küçük, müşteri sayısının ve cirosunun da az olmasından dolayı, dükkan açtıktan iki ay sonra yine bir sorunla karşı karşıya kaldı. Ma Yanchun, kendisinde derin izlenim bırakan bu olayı şöyle anlattı:
"Bir gün, hamur hazırlıyorduk ve bir baktık ki un kalmamışı. Un yoksa, çörek yapılamaz, çörek yoksa, dükkan açılamaz. Dükkanı açık tutmak için yakındaki yemeklik yağ ve un satan bir dükkana gittim ve veresiye un almak istedim."
Ancak satıcı Ma'nın bu veresiye teklifini hemen reddetti. Onur kırıcı bu davranış karşısında Ma Yanchun, oradan hemen ayrılmayı ve akrabalarından borç almayı düşündü. Ancak bu durumda dükkanının bir gün kapatılması gerekiyordu. Dükkanına yeni alışan müşterileri kaybetmek istemeyen Ma, ne olursa olsun, dükkanın açık tutulması gerektiğini düşündü ve kendisini satıcıyla anlaşmaya zorladı. Sonunda Ma, satıcıyla şöyle bir anlaşmaya vardı:
"Ben veresiye üç paket un alacağım. Önce bir paket alacağım, parasını kazanınca hemen borcumu ödeceğim ve ikinci ve üçüncü paketleri alacağım."
Ma Yanchun, dükkanının kapanmaması için direndi. 2002 yılı, Ma Yanchun'ın hayatındaki en zor yıl oldu. Bu yıl boyunca Ma, birkaç defa para sıkıntısı çekti; ancak azimle bu zorlukarın üstesinden gelmeyi başardı ve yılın sonunda İkinci Kantin'in cirosu, dükkanın tüm harcamalarına denk geldi.
Birinci yılda elde ettiği deneyimle, Ma, yeni çörekler geliştirmeye başladı ve hem görünüşleri, hem de tadları güzel olan çörekler daha çok müşterinin beğenisini kazandı.
2006 yılında İkinci Kantin harıl harıl işlemeye başladı. Hanların Bahar Bayramı'nda, Uygurların Kurban ve Nevruz Bayramı'nda dükkanın önünde uzun kuyruklar oluştu ve 30 metrekarelik dükkan müşterilerin taleplerini karşılayamaz hale geldi.
2007 yılında Ma eski dükkanının yakınlarında 100 metrekarelik bir yer kiraladı ve orada yeni dükkanını açtı. Ma, ayrıca işletmecilik konusunda deneyimli yeğeni Tan Bo'yu da dükkana çağırdı.
Tan Bo, Ma Yanchuan'ın yardımıyla çöreklerin büyük çoğunluğunun yapım sürecini öğrendi. Daha sonra İkinci Kantin'i eniştesinden devralmasını şöyle anlattı:
"Ben, çörek yapımına meraklıyım. Eniştemin yardımıyla yaptığım çörekler müşterilerin beğenisini kazandı. Şimdi boş kalan zamanlarımla kendime 'şarj' yapıyorum ve işletmecilik öğrenmeye devam ediyorum. Çabalarımla Hui milliyetinin çöreklerini yaygınlaştırmak ve İkinci Kantin'i Xinjiang'ın bir markası haline getirmek istiyorum."
İkinci Kantin'in günlük cirosu artık 1000 yuanı açmış durumda. 7 yıldır İkinci Kantin için çetin mücadele veren Ma, şimdiki en büyük isteğinin İkinci Kantin'i tanınmış bir marka yapmak olduğunu söyledi ve şunları kaydetti:
"7 yıllık iş kurma sürecinde ben, eşim ve eşimin ablası birçok zorlukla karşı karşıya geldik, ancak bütün zorlukların üstesinden gelerek, bugünkü başarıya ulaştık. Şimdi Tan Bo, İkinci Kantin'in tescili işlerini yapıyor. Ben İkinci Kantin'in yalnızca bir Hui miliyetinin çörek dükkanı değil, aynı zamanda bir marka olmasını ve insanların onu hep hatırlamasını istiyorum."
