odak20160609sevgi.m4a
|
Burada çalışan tüm ressamlar, nesilden nesile tarımla uğraşan Uygur ailelerden geliyor. Pek çoğu eğitim almamış, profesyonel güzel sanat bilgileri de yok. Ancak hiçbir şey onların duygularını fırçayla anlatmalarına engel değil: Ses 1
"Çevremde olup bitenleri çiziyorum"
"Genellikle köyümüzde meydana gelen şeyleri çiziyorum, örneğin şu an köyde inşa edilen konutları çiziyorum. Köy yönetiminin köylülere yardım etmesi de konulardan biri, hepsi etrafımda meydana gelen şeyler. Zamanım varsa hemen tablo çizerim. Bazen ev işlerim yoğun oluyor, o zaman işimi bitirdikten sonra çizmeye başlarım."
Ne kadar yorgun olsa da kendini hemen yatağa atmaktansa resim çizmeyi tercih eden Uygur Mihribangül Osman 41 yaşında. Resim çizmeye bir yıl önce başlamasına rağmen tekniği iyice olgunlaşmış. Mihribangül, çocukluktan beri tablo çizmeyi sevdiğini, şimdi rüyasını gerçekleştirdiğini söylüyor: ses 2
"Çocukluğumdan beri tablo çizmeyi çok severim, ancak o dönemde öğrenme imkanı yoktu. Daha sonra yaşam yükü nedeniyle terzi olmayı tercih ettim. Şimdi sağlık durumum pek iyi değil, ancak köyde resim akademisi gibi güzel bir yer var, tablo çizmede ısrar edeceğim."
"Şarkı söylemek ve dans etmek mi yoksa tablo çizmek mi" sorusuna Mihribangül, tablo çizmeyi tercih ederim diye cevap veriyor. Mihribangül, tablo çizmeyi öğrenme süresinde hiç sıkıntı çekmediğini, ailesinin onu desteklediğini, kızının da tablo çizmeyi öğrenmeye başladığını belirtiyor.
2008 yılında Xinjianglı ünlü ressam Abdukerim Nesirdin ABD'de resim sergisi düzenlemişti.
Sergide Avat'tan köylü ressamların tabloları da sergilendi. Bunlardan 13'ü müzayedeye verildi, en pahalı tablo 350 ABD Doları'na satıldı.
Ardından Avat ilçesinde köylülerin tablo çizme hevesi daha da arttı. Yerel yönetim de köylü ressamlara desteği artırdı.
Yediden yetmişe köylü ressamlar
Avat Eğitim Spor Radyo Film ve Televizyon Müdürü Tian Zhaohui bu konuda şunları kaydetti: ses 4
"Ressamlarımızın hepsi köylüler, normalde tarımla uğraşıyorlar. Yetenekli ressamlara mekan sağlıyoruz. Cumartesi, pazar veya boş zamanlarda, istedikleri şekilde özel mekana gelip tablo yaratabilir. Boya ve kanvasları ücretsiz sağlıyoruz."
Avat ilçesinde tablo çizen köylülerin sayısı devamlı artıyor. Bugün ilçede en büyüğü 70, en küçüğü 18 yaşında toplam 100'ü aşkın köylü ressam bulunuyor, yılda binden fazla tablo yaratılıyor.
Avat'ta herhangi bir ailenin evine girildiğinde mutlaka yerel köylülerin çizdiği tabloları görmek mümkün. Ressamlık köylülerin günlük yaşamının bir parçası olmuş. Dolan Köyü Resim Akademisi'nden öğretmen Ablajian Turniyaz, yerel ressamlığın kaynağı ve özelliğini şöyle değerlendiriyor: Ses 5
"Renk kullanımı ve hayal gücü çok cesur"
"En eski tablolar esas olarak mobilya üzerine çizilir; şimdiki tablolar ise Dolan kültürü ve modern toplumun milli birliğini tasvir ediyor. Renk kullanımı ve hayal gücü eskiye göre daha cesur, daha çok yaşamdaki değişiklikleri yansıtıyor."
35 yaşındaki Turniyaz, Xinjiang Pedagoji Üniversitesi'nde lisans üstü eğitim aldıktan sonra memleketi Avat'a döndü ve Dolan Resim Akademisi'nde öğretmenlik yapmaya başladı. Tuniyaz, köylü ressamların gönlünce çizdiğini ve pek fazla rehberliğe ihtiyaç duyulmadığını söylüyor.
Avat'ta köylülerin çizdiği tabloların cazibesi, ressamlık tekniğinden değil, yaşam hevesinden kaynaklanıyor.
Bu tabloların planlaması, renkleri ve çizgileri profesyonel ressamları şaşırtan unsurlar da içeriyor. Bu sade tablolar özel bir bakış açısıyla hayat anlayışını gösteriyor.
Elbette bu tablolar Dolanların yaşamını tanıtmanın yanı sıra, köylülere gelir getiren bir sektör haline de gelebilir. Bu da köylü ressamların ortak beklentisi. Avat ilçesi yönetiminden Tian Zhaohui'nin bu konuda gçrüşleri şöyle: ses 7
"İlçemiz özel bir ofis oluşturdu. Köylülerin tabloları için online satış yapıyoruz; diğer yandan bazı büyük işletmelerle işbirliği geliştirip, onlar aracılığıyla tüm ülkeye hatta dünyaya açılmak istiyoruz."