Beijing deyince akla gelen belli başlı simgeler var: Hutong, kapı, bisiklet, müze, yön, meydan ve saire. Beijing Senfoni Orkestrası'nı dinlemek için Tiananmen Meydanı'nın hemen yanındaki salona gittikten sonra, Beijing'in imgelerine bir yenisini daha ekliyorum: Ulusal Sahne Sanatları Merkezi. (NCPA, National Centre for the Performing Arts)
Beijing Senfoni Orkestrası'nı dinlemeden önce, hayranlıkla bu muhteşem yapıyı izliyoruz. Çin'de çok sayıda tapınak gördüm; Ulusal Sahne Sanatları Merkezi de onlardan biri olmalı. Chang'an Caddesi üzerinde bulunan Ulusal Sahne Sanatları Merkezi, Fransız mimar Paul Andreu tarafından tasarlanmış.
Metronun Tiananmen Batı durağındaki kapılardan biri, sizi doğrudan salona ulaştırıyor. 2001 yılında başlayan inşaat, 2007 yılında tamamlanmış. Salon 5452 koltuk kapasiteli. Yapının etrafı tamamen yapay bir göl ile çevrilmiş.
Tavanda cam bir kubbe bulunuyor. Yapay gölün üzerindeki cam kubbe, bir su damlasını çağrıştırıyor. Fransız mimar, bu tasarımı yaparken, gölün ortasında yer alan bir kültür adasını düşünmüş.
Binada üç ayrı salon var. Bu salonlardan, Tiyatro Salonu 1040, Müzik Salonu 2017 ve Opera Salonu 2416 koltuk kapasitesine sahip.
Salonun maliyeti 3.2 milyar yuen. Bu yüksek maliyet inşaat sırasında epey tartışma konusu olmuş. Çin hükümeti eleştirileri "bu, kâr amaçlı bir yatırım değil" diyerek yanıtlamış.
Resmi internet sitesinde, merkezin vizyonu şöyle açıklanmış: Uluslararası tiyatroların prestijli bir üyesi olmak, Çin'deki sahne sanatlarının en büyük merkezi olmak, sanat eğitiminde lider olmak, uluslararası sanat faaliyetlerinin değişiminde görkemli bir platform olmak ve kültür endüstrisi için önemli bir üs olmak. Ve üç prensip belirlenmiş: Sanat için, insanlar için ve dünya için.
Bu salonda boş oturmak bile ayrı bir zevk olmalıdır. Ancak biz Beijing Senfoni Orkestrası'nı dinlemek için buradayız.
Beijing Senfoni Orkestrası 1977'de kurulmuş. Her yıl 80'den fazla büyük konser düzenliyorlar. Orkestranın müzik direktörü ve şefi Tan Lihua. Rusya Devlet Akademik Senfoni Orkestrası, Londra Filarmoni Orkestrası, Royal Filarmoni Orkestrası gibi dev orkestraları idare etmek için çok sayıda davet alan Tan, ülke içinde de Çin Ulusal Senfoni Orkestrası, Shanghai Senfoni Orkestrası ve Çin Flarmoni Orkestrası'nı yönetmiş.
Tan Lihua, aynı zamanda Beijing Müzisyenler Derneği Başkanı. Birçok Çinli müzisyenin çalışmasını sahneye koyan Tan, önemli yabancı çalışmaların da prömiyerlerini yönetmiş.
Beijing Senfoni Orkestrası ile 2001, 2003 ve 2006 yıllarında üç Avrupa turu düzenleyen deneyimli şef, kıtada büyük bir heyecan uyandırmış.
Çin müzik dünyasının en önemli isimlerinden biri olan Tan, binin üzerinde performansa sahip. Gençlere klasik müziği sevdirmek için her yıl onlarca üniversitede konser düzenliyor. 40'tan fazla albüme imza atmış. Son dönemde hazırladığı albümlerde Brahms'ın Symphony No.4, Dvorak'ın Symphony No.8, Beethoven'ın Symphony No.5 ve Sibelius'un Symphony No.5 gibi eserlerine yer vermiş. 
Tan Lihua'nın orkestrası sahneye konuşlanmış durumda. Kendisi de müthiş bir alkış eşliğinde sahneye çıkıyor. Konsere Offenbach'ın Overture to Orpheus in the Underworld'ü ile başlıyorlar. Müthiş bir akustik var salonda. Ziller, perküsyonlar, en küçük sesler dâhi işitilebiliyor. Bao Yuankai, Bizet, Mascagni, Strauss ve Brahms ile devam ediyorlar. 15 dakika ara veriliyor. Aranın ardından Franz von Suppe ile konserin ikinci kısmı başlıyor. Daha sonra 1895-1932 yılları arasında yaşamış Çinli besteci Liu Tianhua'nın Beautiful Evening adlı parçasını dinliyoruz. Ardından Dvorak'tan Slavonic Dance geliyor. Çinli müzisyenler Zheng Lu ve Ma Hongye'nin Beijing's Good News Reaches Borderland Village adlı bestesi, dinleyenleri bir esrime haline sokuyor. Konser Glinka ve Rossini ile son buluyor. Ancak dinleyicilerin salondan ayrılmaya niyetleri yok. Alkışların kesilmemesi üzerine şef Tan Lihua, dört kez sahneye geri dönüyor.
Konseri dinlemeye gelen kitle hakkında da birkaç cümle not etmeliyim. Salondaki çocuk sayısı ilk dikkatimi çeken nokta oluyor. Aile boyu konsere gelinmiş ve çocuklar hiç de "ebeveyn zoruyla klasik müzik dinlemek zorunda" gibi durmuyorlar. Hepsinin gözlerinin içi gülüyor. Konsere olan ilgilerine bakılırsa, çocukların piyano, viyolin veya başka enstürmanları çalıyor olma ihtimalleri de çok yüksek. Kılık kıyafet konusunda gözle görülür bir rahatlık var. Kısa pantolon ve spor ayakkabıyla salona gelmiş çok sayıda müziksever var.
Emre EMİRALİOĞLU
