Medine Adil’in hayatı: İstediği kentlerde yaşamak

Medine Adil, Xinjiang Uygur Özerk Bölgesi’nden genç bir Uygur kız. Adil, Kaşgar kentine bağlı memleketi Peyzivat ilçesinden bahsederken, ilçe adına özellikle vurguladı. Uygurca’da Peyzivat, güzel ve bereketli yer anlamında. Adil, Tanrı Dağları’nın güney yamacında ve Tarım Vadisi’nin batı kenarında yer alan Peyzivat’ın kadim İpek Yolu’nun güney karargâhındaki önemli ticaret merkezlerinden biri olduğunu söyledi.

   Adil’in memleketindeki 12 yıl çocukluk dönemi

Adil memleketi Peyzivat ilçesinde 12 yıl çocukluk dönemini geçirdi. Her gün okuldan sonra arkadaşlarıyla Peyzivat Nehri kenarında oynardı, güzel Tanrı Dağları’na bakardı, en sevdiği meyve ilçeye özgü ve ilçe ismini taşıyan Peyzivat kavunudur. Kavunun güzel kokusu ve tatlı tadı, ayrıca memleketle ilgili güzel hatıraları, Adil’in kafasına kazınmış gibi hiç unutulamıyor.

Adil ilkokul 3. sınıftayken, tüm aile tek katlı basit bir evde oturuyordu, evde çamaşır makinesi gibi beyaz eşya yoktu. Annesi her zaman elle çamaşır yıkıyordu, karlı günlerde bile soğuğa dayanmak zorunda kalıyordu, kalorifer olmadığı için kışın evde sobayla ısınma sağlanıyordu, aile de soba etrafında sohbet edip TV izliyordu.

Adil’in annesi, dış dünya ve daha önce yaşadığı ilginç hikayeleri Adil’e anlatmayı seviyor, sıkça kızından dersleri iyi çalışıp dış dünyayı bir görmesini istiyor, gençken gittiği Guangzhou’nun çok gelişmiş bir kent olduğunu, kentte çok sayıda araba, tren, renkli TV, buzdolabı, çamaşır makinesi... vs. her şey olduğunu söylüyordu.

Adil, annesinin anlattığını çok ilginç buldu, ardından kendi endişesiz günleri yaşamaya devam etti. Sıkça akşam geç saatlere kadar oynardı, eve karanlık içinde giderdi.

Zamanla ulusal ekonominin hızla gelişmesiyle, ilçe merkezindeki binalar çoğalıyor, Adil’in ailesi de 5 katlı bir apartman binasına taşındı, kalorifer ve ısıtıcı makinesi gibi beyaz eşyaya sahip oldu, yolların kenarında lambalar kuruldu.

   Memleketinden ayrılıp yatılı okumaya başladı

6 yıllık ilkokul hayatından sonra Adil, 12 yaşındayken memleketinden ayrılıp, Xinjiang’ın merkezi Urumçi’ye gidip ortaokul okumaya başladı. Adil’in gözünde Urumçi’deki öğrenim tecrübesi, dünyayı daha iyi tanımasının başlangıcıydı.

Ortaokulda tarih, coğrafya ve biyoloji gibi dersler sayesinde Adil, her gün yeni bilgiler ediniyordu.

Her tatilde, Adil’in güney Çin’de okuyan ağabeyi eve dönüyordu, Adil’e sıkça güney Çin’in güzel manzaralarını anlatıyordu, çektiği fotoğrafları gösteriyordu. Bunlar, Adil’de derin izlenim bıraktı.

Birkaç yıl sonra Adil’in anne-babası da bilgisayar aldı, böylece Adil internet üzerinden güney Çin’i araştırmaya başladı ve zamanla Guangzhou kentine aşık oldu.

Yavaş yavaş Adil, diğer yerlerdeki kişiler gibi online alışveriş öğrendi. Kullandığı cep telefonu markası önce Nokia, ardından TCL, şimdi ise Huawei oldu. İlçede araba yaygın bir araç haline geldi. Memleketinde hızla meydana gelen değişikliklere karşı Adil’in büyük kentlere gitme, güney Çin’de lise okuma hatta orada çalışma ve yaşama hevesini uyandırdı.

Daha sonra Çin’in kuzeydoğu kesiminde yer alan Jilin eyaletinin merkezi Changchun’da lise okuyan Adil, güney Çin’de okuma ve yaşama gayesini hiç unutmayarak, hedefine ulaşmak için çok çalıştı. Sonunda Guangzhou kentindeki bir üniversiteyi kazandı.

   Guangzhou’daki renkli üniversite hayatı

Adil, Guangzhou’yu düşündüğünden daha güzel ve müreffeh buldu. İnci Nehri kenarındaki akşam rüzgarı, Chen Aile Tapınağı’ndaki klasik hava, Dafu Dağı’nda bisiklet turu, Beyaz Bulut Dağı’nda yürüyüş, Guangzhou Kulesi... Guangzhou’nun her şeyi Adil için cazibelidir.

Üniversite hayatı mutlu geçti. Adil çok sayıda arkadaş edindi, birlikte KTV’ye gidip şarkı söylüyor, geziyor, yemek yiyor, animasyon Expo’yu ziyaret ediyor... Guangzhou’da sadece yerel gelenek ve görenekler değil, tarih ve kültür ve moda trendlerini de takip edebiliyor.

Bir normal üniversitede psikoloji dalında okuyan Adil, 4. sınıfa geldiği için mesleği seçmek zorunda kaldı. Memleketi seviyor, ancak Guangzhou’dan ayrılmak da istemiyordu Adil. Düşündü taşındı sonunda Guangzhou’da kalmaya karar verdi. Annesi önce karşı çıktı, ancak Adil gençken mutlu yaşam için mücadele etmek istediği gerekçesiyle annesini ikna etti.

Guangzhou’dan Peyzivat’a 6 bin kilometre mesafe söz konusu, uçakla 8 saat içinde ancak gidilir. Guangzhou’da bazen yalnızlık hissediyor, iyi ki arkadaşları ona eşlik ediyor. Adil, gelecekte bir erkek arkadaşı olunca daha mutlu olacağını düşünüyor.

Adil, işe yeni başladığında belki maaşın düşük olması ve kiranın yüksek olması gibi sorunlarla karşı karşıya bulunabileceğinden endişeleniyor, ancak kendini geliştirip bu sorunları çözeceğine inanıyor.

Guangzhou’daki lezzetli yemeklere dayanamayan Adil, kilo vermeye çalışacağını sözlerine ekliyor.

Yılda bir kere memleketine dönen Adil, Peyzivat’ın da sürekli değiştiğini söylüyor. Hükümetin Xinjiang’a sağladığı destek ve yardımların artırılmasıyla, yerel halkın yaşam kalitesi yükseliyor. Sadece yüksekbinada oturma peşinde değil, aynı zaman çevre korumaya özen gösteriyor.

Adil, memleketinin küçük bir yer olmasına rağmen, kendi ülküsünü takip etmesini engellemediğini savunuyor. Adil,     “Ben özgürce vatanın geniş topraklarında yürüdüm. Küçücük Peyzivat ilçesinden güzel Urumçi’ye geldim, burada rüyamın kıvılcımlarını yaktım. Bu nedenle vatanın kuzeybatı kesiminden kuzeydoğu kesimine geçip Changchun kentinde inancımı sağlamlaştırdım. Sonunda rüyamı gerçekleştirip sevdiğim Guangzhou kentine kavuştum. Şimdi burada çalışmak ve yaşamak için büyük çaba harcıyorum, hayatımda yeni bir sayfa açıyorum.” diye konuştu.