Xinjiang iyi mi değil mi? Yerinde görmek duymaktan daha iyidir

Laoslu bir diplomat, Cenevre’de bulunan diplomatik personel ve BM kuruluşlarına  yönelik düzenlenen bir video konferansta, 2019 yılındaki Xinjiang gezisiyle ilgili duygularını paylaşarak dünyada her yerde geçerli olan bir gelişme yolunun olmadığını, Çin hükümetinin toplumsal gelişme ve insan haklarını koruma alanında gerçekten dev başarılar elde ettiğini belirtti.  

Bu görüş, Laoslu diplomatın kişisel düşüncesi değil. Son yıllarda, uluslararası toplum Xinjinag toplumundaki gelişmelere tanıklık etti.

Xinjiang’la ilgili daha fazla gerçek açığa çıktı. Kısa süre önce, Xinjiang Uygur Özerk Bölgesi’nde pamuklu tekstil sektörüyle ilgili bir rapor yurt içi ve dışında büyük ilgi gördü. Söz konusu rapor, Çinli bilginler saha incelemeleri, anket ve sohbet toplantısı gibi yöntemlerle tamamlandı. Ankete ve incelemeye katılan tekstil işçilerinin yarısından fazlasını etnik azınlıklardan vatandaşlar oluşturdu.

Raporda, ankete katılan tekstil işçilerinden % 93,2’sinin, iş fuarları, akraba ve arkadaş tavsiyeleri gibi kanallarla kendi istekleri doğrultusunda pamuklu tekstil işletmelerinde çalışmayı seçtiklerine işaret edildi.

Etnik azınlık çalışanların dini inançlarına, etnik kültürleri ve dilleri gibi hak ve çıkarlarına da saygı gösterilmektedir. Örneğin, iş sözleşmesi imzalandığında, her şirket etnik azınlık çalışanlarına Çince ve Uygurca dahil iki dilli sözleşme sağlar. İşçilerin hakları yasalara uygun şekilde tam olarak korunmaktadır. Acaba Amerikalı ve Batılı politikacılar tarafından uydurulan "zorla çalıştırma" iddiası nereden kaynaklanıyor?

Aslında, Xinjiang’da en fazla iş gücü çeken endüstrilerden biri olarak, pamuklu tekstil endüstrisi, son yıllarda yerel yoksulluğu azaltmanın en önemli yollarından biri haline geldi. İstatistiklere göre, 2019 yılında Xinjiang’da aylık asgari ücret 1.460 yuan ile 1.820 yuan arasında değişirken, pamuklu tekstil işletmelerindeki çalışanların ortalama aylık maaşı 3463.2 yuandır. Aksu'daki bir pamuk iplik fabrikasında çalışan Uygur bir kadın işçi, "Fabrikadaki çalışmaya dayanarak evimi geçindirebilirim." dedi.

Xinjiang’daki halk, sadece pamuklu tekstil endüstrisinde insana yakışır bir işe kavuşmakla kalmıyor, ayrıca göçmen işçi olarak bölge dışında çalışma hakkına da sahiptir. Özellikle Xinjiang’ın güney bölgeleri gibi nispeten geri kalmış bölgelerde, göçmen işçi olarak çalışma, bazı yerel işçilerin ev çiftçiliğinden çok daha yüksek gelir elde etmelerine izin verdi.

Verilere göre, 2020'de Xinjiang’da kent ve kasabalarda 461 bin yeni istihdam yaratıldı ve 3 milyondan fazla kırsal işçi başka sektörlere transfer edildi, sırasıyla yıllık hedeflerin % 102.47’si ve % 116.84'ü tamamlandı. Geçen yıl Kasım ayında, Xinjiang’daki mutlak yoksulluk sorunu tarihsel olarak çözüldü.

Xinjiang’la ilgili gerçekler ortadadır, tamamen toplumsal gelişme ve milli dayanışmaya ilişkin bir hikayedir. Xinjiang’daki etnik azınlıklar insana yakışır çalışmalarla daha güzel yaşama kavuştıkça, Amerikalı ve Batılı politikacıların yalanları da tamamen boşa çıkıyor.