Lahu etnik grubuna mensup 29 yaşındaki Nasi, bir yaşındaki oğlumu oyalayıp ona mama verirken, "Eskiden 20 metre uzaklıktaki yabani domuzu bir okla vuruyordum." diyor.
Şimdilerde kulaklarına pırıl pırıl küpeler takan, ayaklarına yüksek topuklu ayakkabı giyen ve zayıf bir vücut yapısına sahip olan Nasi'nin daha önce bir avcı kadın olduğuna inanmak kolay değil. Ancak duvarda asılı duran kısa boylu cilalı bıçak görenlere sahibinin sözlerinin hiç de abartılı olmadığını gösteriyor.
Yunnan sınır bölgesinde yaşayan Lahu etnik grubuna mensup vatandaşlar asırlardır avcılıkla geçiniyordu. Lahu dilinde, "La" aslan, "Hu" et kızartma anlamına gelir, dolayısıyla Lahular "aslan avlayan milliyet" olarak da adlandırılırdı. Bu kültürde avcılıkla genellikle erkekler uğraşır. Ancak Yunnan eyaletinin Xishuangbanna İli'nin Bulangshan kasabasındeki Nasi, köydeki tek kadın avcı.
Kendisinin ilk kez ne zaman ava çıktığını pek hatırlayamadığını belirten Nasi, o günkü hatıralarını şöyle anlattı: "Yaklaşık 13-14 yaşlarında olabilirim, o dönem ilk kez tek başıma dağa çıktım. Çünkü babam yaşlanmıştı, kız kardeşim yüksek ateş nedeniyle sakat kalmıştı. Evin büyük kız çocuğu olarak aileme bakmak zorundaydım."
Nasi hatıralarını şöyle sürdürdü: "Avlamazsak aç kalıyorduk. Köydekiler tahıl ekiyordu, fakat ilkel ekimden elde ettikleri sadece birkaç ay beslenmeye yetiyordu. Geri kalan altı ayı aşkın süreyi yalnızca hükümetin sağladığı yardımla yada dağda avlanmakla geçirmek zorundaydılar."
Doğuştan avcılık yeteneğine sahip Nasi, çok sayıda erkek avcıdan daha yetenekli. Fakat ne kadar iyi avcı olursa olsun her seferinde av elde etmek imkansız. Bazı günlerde hiç av bulmamış. Bu zamanlarda Nasi sadece yer elması ve yabani sebze bulup evdekilerin karnını doyurmaya çalışmış.
Bu zor günleri hatırlarken Nasi, "Hiç avlanmak istemiyordum" diye başını salladı. Güzel süslenmeyi seven Nasi'nin o dönem sadece 1-2 çeşit kıyafeti vardı. Ayakkabısı yoktu. Çıplak ayaklarıyla gür ormana gidip avluyordu. Dağda avlarken birçok kez tehlikelerle karşılaşıp, az kalsın canından oluyordu. Bu en korkuncuydu.
Böylelikle Nasi hayatını babası gibi dağda avlayarak ve yabani sebze toplayarak geçireceğini düşündü. Yoksulluğu azaltma kampanyasının Bulangshan'da başltılınca Nasi'nin yaşamında gelişmeler kaydedilmeye başlandı. 2016 yılı başında Yunnan eyaletinde bulunan, ilkel toplumken doğrudan sosyalizme geçen etnik gruplara yönelik yoksulluğu azaltma çalışması başlatıldı.
Nasi'nin yaşadığı köy yoksulluk oranının yüzde 100 olması, köy sakinlerinin ilk etapta okuma yazma bilmemesi ve kendini geliştirme istekliliğinden yoksun olması gibi etkenlerden dolayı, öncelikli köyler listesine alındı.
Lahu milliyetine mensup sadece 17 ailenin yaşadığı köye yoksullara yardım amacıyla 4 personel gönderildi. Lahu diline hakim olan bu 4 personel köydeki bitki ekimi, hayvancılık, okur yazarlığın arttırılması ve yolların onarılması gibi çalışmalardan sorumlu oldu.
Aslında bitki ekmenin ve gübre serpmenin ne olduğunu hiç bilmeyen Nasi, yoksullara yardım ekibinin öncülüğünde, ailesiyle birlikte birkaç yıllık gelişim çabalarıyla 1.2 hektarlık alanda çay yetiştirdi. Aynı zamanda 0.27 hektarlık alanda çeltik yetiştirerek yılda 2 bin kilodan fazla çeltik elde etti.
Nasi evindeki çeltikle dolu 10'u aşkın çuvalı göstererek, "Nimetleri yiyip bitiremiyoruz, artık yiyecek endişemiz ortadan kalktı." dedi.
Bu yılın başında Yunnan eyaleti Lahu milliyeti dahil 9 etnik gruba mensup insanlar yoksulluktan kurtulduklarını resmen açıkladı.
Oğlunun avcılığı öğrenmesine artık gerek kalmamasından dolayı sevinçli olan Nasi, "Çay satıp kazandığım parayla bir araba alacağım ve pazara kendi arabamla gideceğim." diyor.
