Çin'in güneyindeki Guangxi Zhuang Milliyeti Özerk Bölgesi'nde yaşayan Maonan Milliyeti, yalnızca 80 bin nüfusuyla ülkenin nüfusu nispeten az olan azınlık milliyetlerinden biri olarak kabul ediliyor. Geçmişte ormanlarla kaplı dağlık bölgelerde yaşayan Maonan milliyetinin dış dünyayla kapalı bir yaşam sürdürmesinden dolayı, üretim ve yaşam koşulları geri kalmış durumdaydı. Son yıllarda, Maonanlar, dağlık bölgelerden ovalara göç ederek, dış dünyayla bağlantı kurmaya başladı. Dağlık bölgelerden ovalara göç eden Maonanlerin üretim ve yaşam koşullarında ne gibi değişiklikler meydana geldi? Bugünkü programımızda Maonan milliyetinden Lu Jiangbei'nin evini ziyaret ederek bu soruya yanıt bulabiliriz.

    Guangxi Zhuang Milliyeti Özerk Bölgesi'nin merkezi Nanning'den yola çıkan muhabirimiz, önce dört saat süren uzun bir yolculuktan sonra Huanjiang Maonan Özerk İlçesi'ne, sonra ilçenin merkezine 10 kilometre uzaklığındaki Chengshuangsun köyüne vardı. Muhabirimiz köyde, karayolu kenarında, tuğladan yapılmış iki katlı bir eve girdi. Bu, 50 yaşın üstündeki Lu Jiangbei'nin eviydi. 10 yıl önce, yaşam koşulları çok kötü olan dağlık bölgede yaşadıklarına işaret eden Lu, muhabirimize şunları söyledi:

    "Oturduğumuz dağlık bölgenin ulaşım koşulları çok kötüydü. Bir yere giderken hep dağları aşmamız gerekiyordu. 25 kilo mal taşıyarak pazara gitmek istesek, yol beş saat sürerdi. Güneş doğmadan önce yola çıkardık, akşam saat 23:00 civarında eve ancak dönebilirdik. Çok zordu. Yağmur yağarken yollar çok kaygandı. Yaşlılar dışarı çıkamazdı."

    Çin hükümeti, 1980'li yılların sonunda Maonanleri dağlık bölgelerden ovalara göç ettirmeyi planladı. Merkezi hükümet, ovaya taşınan Maonanlerin ev yapımına, üretim ve yaşam koşullarını iyileştirmek amacıyla ulaşım, elektrik ve içme suyu gibi altyapı tesislerinin inşasına da yardım sağladı. Köylü Lu Jiangbei şu anki yaşamından duyduğu memnuniyeti şu sözlerle ifade etti:

    "Burada yaşam ve ulaşım koşullarımız iyileşti. Her ailede elektrik, renkli televizyon, telefon ve motosiklet bulunuyor. Huanjiang kasabasına artık 30 dakikada varabiliriz."

    Dağlık bölgeden ovaya taşınan Maonanlerin düşüncelerinde de değişiklikler oldu ve dış dünyayla bağlantı kurmaya başladılar. Maonanler ülkenin güneydoğusundaki gelişmiş sahil bölgelerine gidip orada iş buldular. Lu'nun oğlu Lu Kang bu kişilerden biri. 18 yaşındaki Lu Kang 1990 yılında ülkenin güneydoğusundaki özel ekonomik kent Shenzhen'a gitti ve orada araba kullanmayı öğrendi. La Kang, birkaç yıl sonra memleketine dönüp taşımacılık işleriyle uğraşmaya başladı.

    Maonan milliyeti öteden beri kalifiye eleman yetiştirmeye büyük önem veriyor. 2001 yılından bu yana Huanjiang ilçesinde her yıl 400-500 öğrenci, Çin'in önde gelen üniversitelerinden Tsinghua Üniversitesi ve Beijing Pedagoji Üniversitesi başta olmak üzere birçok üniversiteye girmeye hak kazanıyor. Bu öğrenciler üniversitelerden mezun olduktan sonra memleketlerine dönüp kendi yurtlarını inşa etme çalışmalarına katılıyor. Lu Jiangbei'nin oğlu Lu Jie de bunlardan biri. Lu, memleketinin gelişmesinden bahsederken şunları söyledi:

    "Çalıştığım 10 yıl içinde memleketimde gerçekten büyük değişiklikler meydana geldi. Üniversiteyi bitirip memleketime döndüğüm ilk yıl tüm köyde ancak bir umumi telefon vardı. Şimdi köylülerin tümünün cep telefonu var. 20 yıl sonra nasıl değişiklikler yaşanacağını ise şimdiden tahmin edemem."