6 binden fazla nüfusa sahip olan Elunchun milliyeti esas olarak ülkenin kuzeybatısındaki İç Moğolistan Özerk Bölgesi'nin kuzeydoğusundaki Elunchun Özerk ilçesi, Zhalantun kenti ve Heilongjiang eyaletinin Tahe ilçesi ve Heihe kentinde yaşamaktadır.

      Elunchunlar ülkenin kuzeydoğusunda bulunan Helongjiang ırmağının iki yakasındaki küçük ve büyük Xing'anling dağlık bölgelerinde yaşarlar. Xing'anling dağı kuzeydoğudan güneybatıya Heilongjiang eyaleti ile İç Moğolistan Özerk Bölgesi'ni boydan boya geçer. 500 kilometre uzunluğunda olan Xing'anling dağı, dere tepe vadiler, örümcek ağını andıran akarsular ve balta girmemiş gür ormanlarla kaplıdır. Bu bölgelerde, karaçam, Kore çamı, huş, meşe ve kavak gibi soğuğa dayanıklı ağaçlardan oluşan ormanlarda katranköpüğü, mantar, fındık, hurma üretiliyor ve Çin eczacılığında kullanılan bol şifalı bitkiler yetiştiriliyor, ayrıca nadir görülen sayısız hayvan yaşıyor. Yıl boyu at üzerinde gezen Elunchunlar, her zaman yanlarında tüfek ve av köpeği bulundurup, geyik karaca kovalayarak engin orman denizinde avlanırlar. 1950'li yıllarda kavak ormanından çıkarak yerleşmeye başlayan Elunchunlar, yarı tarım, yarı avcılıkla uğraşıyorlar.

     Şamanizme inanan Elunchunlar, doğaya eşyaya taparlar. Elunchunların kendi dili vardır, Elunchun dili Altay dilleri ailesine bağlı Man-Tongus dil grubuna aittir. Elunchunların kendi yazısı yoktur.

      Koni biçimde ev

      Elunchunlar geçmişte, 20-30 adet sırık ve 5-6 metre uzunluğundaki hayvan derisi ve huş ağaç kabuğundan kurulu koni şeklinde çok basit evlerde yaşıyorlardı. Bu evler, yazın yağmurdan kışın ise soğuktan koruyabiliyordu. Yemek ocağının dumanının çıkması ve güneş ışıklarının girmesi için evin tepesinde boşluk bırakılır. İnsanın giriş ve çıkışı için evin güney veya güneydoğu tarafında kapı açılır. Evler yazın genellikle rüzgarlı, yüksek ve serin yerde kurularak huş ağaç kabuğuyla, kışın ise rüzgardan korunabilen ve güneşe bakan dağ yamacında kurularak sıcak tutabilen hayvan derisiyle kaplanır. Bu tür evlerin içinde çok az mobilya bulunur. Esas olarak yatmayı amaçlayan konik evde üç tarafta yatak var. Geri kalan tarafta ise kapı açılır. Yataklar, ya doğrudan yere ya da toprağa çakılan ağaç kazıklar üzerinde, ağaç, kuru saman, huş ağaç kabuğu ve geyik derisi serilerek yapılır. Konik evin ortasında kış aylarında sıcaklık sağlamak için odunlarla yakılan "ateş" vardır. Bunun üzerinde pilav ve et pişiren tencereler asılır.

      Koni biçimdeki ev, Elunchunların avcılık ve göçebe hayatının ürünüdür. Bugün tuğlalı kiremitli geniş ve aydınlık konutlara taşınan Elunchunlar, koni evleri ancak sonbahar ve kışın ava çıktıkları ve evden uzak kaldıkları zamanlarda gecelemek ve kendilerini soğuktan korumak için geçici olarak kurarlar.