Şekerden hayvan heykelleri

   Eritilmiş şekerden hayvan heykelcikleri yapmak, eski zamanlarda Beijing'de halk arasında yaygın olan bir gelenekti. O dönemde, Beijing'de sokak sokak dolaşan seyyar satıcılardan, çocukların en sevdiği, şüphesiz şekerden hayvan heykelleri satanlardı. Fare ise, en ucuz ve en kolay yapıldığı için, en sık görülen hayvandı. Bugünkü programımızda sizlere işte bu şeker heykelciklerini tanıtacağız.

    Şeker heykelciliğinin babası, Çin tarihinin ünlü ismi Liu Bowen olarak kabul ediliyor. Halk arasında anlatılan bir hikâyeye göre, Ming Hanedanlığı imparatoru Zhu Yuanzhang, tahtının nesiller boyu torunlarına kalması için, "Katkıda Bulunanlar Binası" yaptırarak, tahta çıkmasına katkıda bulunanları ateşe vermiş. Bu zalim uygulamadan kaçmayı başaran Liu Bowen, şeker satan bir yaşlı tarafından kurtarılmış. Bu iki adam, kıyafetlerini değiştirmiş ve o günden sonra Liu Bowen adını saklayarak, sokaklarda şeker satmaya başlamış.

    Liu Bowen ısıtarak erittiği şekerle tavuk ve köpek gibi çeşitli hayvan heykelleri yapmaya başlamış. Çocuklar, bu sevimli hayvan heykelciklerini çok sevmiş. Birçok kişi Liu Bowen'den bunu nasıl yaptığını öğrenmek istemiş; Liu Bowen de herkese tek tek öğretmiş. Böylece bu gelenek bir kişiden on kişiye, on kişiden yüz kişiye aktarılmış ve bugünlere kadar gelmiş. Bugün şeker heykelciklerin 600 yılı aşkın bir geçmişe sahip olduğunu söyleyebiliriz.

    İlk yıllarda, şeker heykelleri satanlar, eşyalarını bir bohça içinde sırtlarında taşıyarak, sokaktan sokağa dolaşırdı. Şekerciler, panayırların vazgeçilmez unsurlarıydı. Şekercilerin tüm varlığı, küçük bir ahşap sandıktır. Günümüzde satıcılar, ahşap sandıklarını bisikletlerinin arkasına, şeker heykelciklerini tutan bambu çubukları ise sandığın kapağının iki yanındaki deliklere yerleştirir. Şekerci, eritilmiş şekerin içine önce ortası boş, ince bir çubuk sokup çubuğu üfleyerek şekeri balon gibi şişirir; daha sonra da iki eliyle şekillendirerek maymun, horoz, fare gibi hayvan heykelcikleri ortaya çıkarır.

    Şeker heykelcikler, ucuz oldukları için, kıtlık yıllarında çocukların en sevdiği oyuncaklardan biri haline gelmiştir. O dönemlerde, sokağa gelen şekercinin etrafı mutlaka mahallenin çocukları tarafından sarılırdı.

    Çok çeşitli oyuncakların bulunduğu günümüzde ise, şeker heykelcikler unutulmaya yüz tutmuştur. Kentlerde bu geleneği devam ettirenlere artık hemen hemen hiç rastlanmıyor. Bugünkü çocuklar için "şeker heykelcik" neredeyse artık yabancı bir kelime...