DALLAR SARKAR, AĞAÇTAN BİR MEYVA BİLE EKSİLMEZ

    Kiraz Perinçek

   Dünya Parkı'nın girişinde bir atölyede zanaatkârlar çalışıyor. Biz de içeri girip sohbete katılıyoruz. Köyün eski mimari sorumlusu Zhao Wanggao 63 yaşında. Huaxi'de tapınaklar, pagodalar, köprüler, ejderha başları yapmış; Çin'in "Batıya Yolculuk" adlı ünlü romanını anlatan duvar resimlerini tasarlayıp uygulamış, hem de tek başına altı ayda...

    Köyün çehresinin güzelleşmesinde büyük katkıları olan bu usta, sanatla ilgili hiçbir eğitim almamış, kendi kendini geliştirmiş.

   Bay Zhao, Huaxi köyünün bu kadar gelişmesini ve zenginleşmesini, eski Başkan Wu Renbao'nun reformlar konusunda sergilediği öncü tavra ve her zaman doğru karar vermesine bağlıyor.

     Köyün fakir zamanlarında, aylık kişi başına 5 yuan ve 150 gram tahıl dağıtıldığını anlatıyor Bay Zhao. Bugüne kadar beş kere yeni eve taşınan usta, şu an villa 500 metrekarelik bir villada oturuyor.

    Baba mesleğini devam ettiren oğul Zhao da, eski kuşağa minnettar: "Babam bizim için zengin ve mutlu bir hayat yarattı. Biz de çetin ve fakir günleri unutmayacağız. Babamdan öğrendiğimiz, zorluklardan yılmama ruhunu ve zengin olsak bile başkalarını düşünme ruhunu geliştireceğiz. İyi örneklerden öğreneceğiz."

    Elbette köyde başka tür konutlar da var. Villalarda genelde aileler oturuyor. Ama diğer konutların hiçbiri, bildiğimiz köy şartlarında değil. Örneğin köyün işletme ve kurumlarında çalışan bekârlara bedava ev sağlanıyor. Genç çiftler için de ayrı evler var.

    Huaxi'de kapılar açık uyunuyor. Bahçenizdeki meyva ağaçlarının dalları, olgunlaşmış meyvalardan yere doğru sarkarken, sabah kalktığınızda bir meyva bile eksilmiyor.

    GENÇLER: KÖYÜM DE KÖYÜM! 

    Bugün Huaxi, köy sınırlarını aşan, 20 köyü bünyesinde kaynaştıran, artık köy olmaktan çıkmış bir yer. Ancak bu gelişme sürecinde özellikle gençlere, unutulmaması gereken üç şey hep hatırlatılıyor: "ülkenizi unutmayın, toplumunuzu unutmayın, çevrenizi ve gelişmemiş bölgeleri unutmayın!"

    Eyaletin merkezi Nanjing'de üniversiteyi bitirip İtalya'da ekonomi alanında yükseklisans yapmış genç bir arkadaşla tanışıyoruz, adı Wu Qian. Köyde gezerken, etrafımızda sürekli fır dönüyor, her konuda yardımcı olmaya çalışıyor, evine misafir ediyor, ailesiyle tanıştırıyor. "Shanghai'da çok rahat iş bulabilirdim, ama köyümü geliştirmek istiyorum; buradan ayrı olduğum zamanlarda, köyüme nasıl hizmet edebilirim, öğrendiklerimi köyüm için nasıl kullanabilirim, hep bunları düşünüyorum" diyor. Erkek arkadaşı da aynı şekilde... Kısacası Huaxili gençler, "köyümüz" diyorlar, başka bir şey demiyorlar... Aslında yalnız gençler değil, tüm Huaxi köylüleri son derece iddialı, güvenli ve gururlu...