Sala tüccarlar, mallarının fiyatlarını gizli tutmak için pazarlığı giydikleri elbisenin kolunda parmak işaretiyle yaparlar. Salaların yaşadığı bölgede mal fiyatları etikette yazılmaz. Alıcı, malları seçtikten sonra satıcıyla bu malların fiyatlarını elbisenin kollarında parmak işaretiyle tartışmaya başlar. Bu, yanındaki diğer kişilerin mal fiyatını öğrenmemesini amaçlıyor. Eğer işaret parmağı tutulursa bir, on, yüz, bin, onbin, hem işaret hem de orta parmakları tutulursa iki, yirmi, iki yüz, iki bin, yirmi bin, yüzük parmağı tutulsa ise üç, otuz, üç yüz, üç bin, otuz bin gibi demektir. Alıcı ya da satıcı, ağzıyla yalnız "Bu fiyat olur mu?" diye sorar. Pazarlık yapan iki taraf, kolda anlaşıncaya kadar uğraşırlar. Anlaşma sağlanamazsa pazarlıktan vazgeçerler.

         Eskide Salalar, kışın kürk, yazın ise uzun elbise giyerlerdi. Bu elbiselerin kollarının hem geniş hem de uzun olmasından dolayı, kolda pazarlık yapmak kolayca gerçekleşirdi. Ekonomik yaşamın gelişmesiyle birlikte Salalar, eski kıyafetler yerine kostüm giymeye başladılar. Ceketin dar kolunda pazarlık yapılması imkanı olmayınca Salalar, pazarlığı artık ceketin ön parçaları içinde yapmaya başladı. Bu eski pazarlık yöntemi, Çin'in kuzeybatısındaki Qinghai eyaleti gibi bölgelerde yaşayan bazı azınlık milliyetler arasında hâlâ yaygındır.